چونک بی‌دف رقص می‌کرد آن علیل ** ز اعتماد جود خلاق جلیل

O illetli adam, ulu yaratıcının cömertliğine güvendiğinden tefsiz oynuyordu.

سوی او نه هاتف و نه پیک بود ** گوش اومیدش پر از لبیک بود

Ona ne bir hatif sesi gelmişti, ne bir haberci ulaşmıştı. Ümit kulağı, “Lebbeyk” sesiyle doluydu ama.

بی‌زبان می‌گفت اومیدش تعال ** از دلش می‌روفت آن دعوت ملال

Ümidi, dilsiz, sessiz “gel” demekteydi. O dâvet, gönlünden usancı silip süpürüyordu.

آن کبوتر را که بام آموختست ** تو مخوان می‌رانش کان پر دوختست 1990

Dama gelmeyi öğrenen güvercini çağırma, kov, o bir yere gidemez, kanadı bağlıdır.

ای ضیاء الحق حسام‌الدین برانش ** کز ملاقات تو بر رستست جانش

Ey hak Ziyası Hüsameddin, onu kovsan da seninle buluştuğu için can kanadı bitmiştir;

گر برانی مرغ جانش از گزاف ** هم بگرد بام تو آرد طواف

Kovsan da can kuşu, sebepsiz olarak senin damının etrafında döner dolaşır.

چینه و نقلش همه بر بام تست ** پر زنان بر اوج مست دام تست

Onun yiyeceği ,içeceği, konacağı yer, hep senin damındır. Yücelerde kanat çırpar ama tuzağına âşıktır.

گر دمی منکر شود دزدانه روح ** در ادای شکرت ای فتح و فتوح

Hattâ ruh, bir an hırsızlamacasına o fütuhattan dolayı sana şükretmese, münkir olsa.

شحنه‌ی عشق مکرر کینه‌اش ** طشت آتش می‌نهد بر سینه‌اش 1995

Durup dinlenmeden kin güden aşk sahnesi, derhal o inkâr eden göğüse ateş dolu bir leğen koyuverir.

که بیا سوی مه و بگذر ز گرد ** شاه عشقت خواند زوتر باز گرد

Aya gel, tozdan vazgeç. Aşk padişahı seni çağırmada, çabuk dön der.