چونک حق قهری نهد در نان تو ** چون خناق آن نان بگیرد در گلو

Öyle olduğu halde Tanrı, senin ekmeğine bir kahır mayası kodu mu o ekmek boğaz illeti gibi kursağında durur, boğazını sıkar, seni öldürür.

این لباسی که ز سرما شد مجیر ** حق دهد او را مزاج زمهریر

Seni soğuktan koruyan şu elbiseye Tanrı, zemheri mizacını verir.

تا شود بر تنت این جبه‌ی شگرف ** سرد هم‌چون یخ گزنده هم‌چو برف

Bu güzelim cüppe buz gibi soğuk olur, kar gibi ziyan verir.

تا گریزی از وشق هم از حریر ** زو پناه آری به سوی زمهریر

Kürkten de kaçarsın, ipekli elbisenden de. Ondan kaçar zemheriye sığınırsın.

تو دو قله نیستی یک قله‌ای ** غافل از قصه‌ی عذاب ظله‌ای 2175

Sen iki dağ tepesi değilsin,bir dağ tepesisin, yalın kat bir adamsın sen. Zelle azabından gaafilsin.

امر حق آمد به شهرستان و ده ** خانه و دیوار را سایه مده

Şehire, köye Tanrı emri geldi: Eve, duvara, onlara gölge verme,

مانع باران مباش و آفتاب ** تا بدان مرسل شدند امت شتاب

Yağmura, güneşe mâni olma dendi. Bu suretle o ümmet peygamberlerinin yanına koştular.

که بمردیم اغلب ای مهتر امان ** باقیش از دفتر تفسیر خوان

Ey ulu kişi dediler, çoğumuz öldük. Artık arkasını tefsirden oku.

چون عصا را مار کرد آن چست‌دست ** گر ترا عقلیست آن نکته بس است

O eli sopalı er, sopayı yılan yaptı. Aklın varsa bu nükte sana yeter.

تو نظر داری ولیک امعانش نیست ** چشمه‌ی افسرده است و کرده ایست 2180

Gözün var ama anlayışın yok. Âdeta donmuş bir kaynak, bir et parçası.