تن بمردت سوی اسرافیل ران ** دل فسردت رو به خورشید روان

Bedenin ölmüş, İsrafil’in yanına koş. Gönlün donmuş, yürüyüp giden güneşe git.

در خیال از بس که گشتی مکتسی ** نک بسوفسطایی بدظن رسی

Hayallerden öyle libaslara büründün ki neredeyse kötü zanlı Sofestailere karışacaksın.

او خود از لب خرد معزول بود ** شد ز حس محروم و معزول از وجود 2185

Sofestai’de zaten akıl yoktu. Bu yüzden duygudan da oldu, varlıktan da mahrum kaldı.

هین سخن‌خا نوبت لب‌خایی است ** گر بگویی خلق را رسوایی است

Kendine gel, şimdi söz çiğnemek devri. Söylersen halka rezil rüsva olursun.

چیست امعان چشمه را کردن روان ** چون ز تن جان رست گویندش روان

İm’an ne demektir? Kaynaktan su akıtmak. Bedenden can gitti mi o cana “giden revan” derler.

آن حکیمی را که جان از بند تن ** باز رست و شد روان اندر چمن

Canı beden bağından çözüp kurtararak çayırlığa, çimenliğe salıveren hakîm.

دو لقب را او برین هر دو نهاد ** بهر فرق ای آفرین بر جانش باد

Hayatla ruhu ayırt etmek için ona bu iki lâkabı taktı. Bunu fark edenin canına aferin!

در بیان آنک بر فرمان رود ** گر گلی را خار خواهد آن شود 2190

Bu suretle de Tanrı fermanına uyan, dilerse gülü diken, dikeni gül yapan kişideki ruhu anlattı.

معجزه‌ی هود علیه‌ السلام در تخلص مومنان امت به وقت نزول باد

Azap yeli estiği zaman Hûd Aleyhisselâm’ın inanmış Ümmetini kurtarması ve mucize göstermesi

مومنان از دست باد ضایره ** جمله بنشستند اندر دایره

İnananlar, o zararlı yelin elinden kaçmışlar, hepsi bir daire içine sığınmışlardı.

یاد طوفان بود و کشتی لطف هو ** بس چنین کشتی و طوفان دارد او

Yel, âdeta tûfandı, onun lütfu da gemi. Onun bu çeşit nice gemileri var, nice tûfanları.