اسجدوا لادم ندا آمد همی ** که آدمید و خویش بینیدش دمی

احولی از چشم ایشان دور کرد ** تا زمین شد عین چرخ لاژورد 2265

لا اله گفت و الا الله گفت ** گشت لا الا الله و وحدت شکفت

آن حبیب و آن خلیل با رشد ** وقت آن آمد که گوش ما کشد

سوی چشمه که دهان زینها بشو ** آنچ پوشیدیم از خلقان مگو

ور بگویی خود نگردد آشکار ** تو به قصد کشف گردی جرم‌دار

لیک من اینک بریشان می‌تنم ** قایل این سامع این هم منم 2270

صورت درویش و نقش گنج گو ** رنج کیش‌اند این گروه از رنج گو

چشمه‌ی راحت بریشان شد حرام ** می‌خورند از زهر قاتل جام‌جام

خاکها پر کرده دامن می‌کشند ** تا کنند این چشمه‌ها را خشک‌بند