هر یکی گوید به هنگام سحر ** چون ز بطن حوت شب آید به در

Her biri seher vakti, gece balığının karnından çıkınca der ki:

کای کریمی که در آن لیل وحش ** گنج رحمت بنهی و چندین چشش

Yarabbi, ey kerem sahibi, o korkunç geceye rahmet definesini gömmüş, ona bunca tat vermişsin.

چشم تیز و گوش تازه تن سبک ** از شب هم‌چون نهنگ ذوالحبک

O üstü pul pul, yol yol olan ve bir timsaha benzeyen gece, gözlerimizi, kulaklarımızı kuvvetlendiriyor, bedenimiz rahatlaşıyor.

از مقامات وحش‌رو زین سپس ** هیچ نگریزیم ما با چون تو کس

Bundan böyle senin gibi birisi, bizimle beraber olduktan sonra bize korkunç görünen şeylerden kaçmayız.

موسی آن را نار دید و نور بود ** زنگیی دیدیم شب را حور بود 2310

Musa, onu ateş gördü ama nurdu. Biz geceyi bir zenci gibi gördük, halbuki o huridir.

بعد ازین ما دیده خواهیم از تو بس ** تا نپوشد بحر را خاشاک و خس

Bundan böyle denizi, çerçöpün örtmemesi için senden bir göz isteyelim.

ساحران را چشم چون رست از عمی ** کف‌زنان بودند بی‌این دست و پا

Büyüklerin gözleri açıldı da ellerini çırpmaya, oynamaya başladılar. Ama bu elle, bu ayakla değil.

چشم‌بند خلق جز اسباب نیست ** هر که لرزد بر سبب ز اصحاب نیست

Halkın gözünü, ancak sebepler bağlar. Sebepten korkup titreyen, eshaptan değildir.

لیک حق اصحابنا اصحاب را ** در گشاد و برد تا صدر سرا

Fakat bizim eshabımız; hakikat ehlidir. Tanrı, onlara kapı açmış, onları odanın baş köşesine geçirmiştir.

با کفش نامستحق و مستحق ** معتقان رحمت‌اند از بند رق 2315

Tanrı eline nispetle müstahak olan da Tanrı azatlısıdır, bağdan kurtulmuştur, müstahak olmayan da.