که ندیده بود دلقک را چنین ** که ازو خوشتر نبودش هم‌نشین

Çünkü Delkak’ı hiç böyle görmemişti. Ondan daha hoş bir nedimi yoktu.

دایما دستان و لاغ افراشتی ** شاه را او شاد و خندان داشتی

Daima hikâyeler söyler, lâtifeler eder, padişahı sevindirir, güldürürdü.

آن چنان خندانش کردی در نشست ** که گرفتی شه شکم را با دو دست

Huzurda oturdu mu öyle bir güldürürdü ki padişah, kahkaha atarken iki eliyle karnını tutmaya mecbur olurdu.

که ز زور خنده خوی کردی تنش ** رو در افتادی ز خنده کردنش

Kahkahadan terlere batar, yüzüstü yerlere yıkılırdı.

باز امروز این چنین زرد و ترش ** دست بر لب می‌زند کای شه خمش 2535

Bu günse yüzü sapsarıydı, suratı asıktı. Parmağını ağzına götürüp sus padişahım diyordu. Bu ne haldi?

وهم در وهم و خیال اندر خیال ** شاه را تا خود چه آید از نکال

Padişah, ne felâket var acaba diye vehimlendikçe vehimleniyor, hayallendikçe hayalleniyordu.

که دل شه با غم و پرهیز بود ** زانک خوارمشاه بس خون‌ریز بود

Harzemşah, pek zâlimdi, pek kan dökücüydü. Padişahın gönlünde o yüzden zaten gam, gussa vardı.

بس شهان آن طرف را کشته بود ** یا به حیله یا به سطوت آن عنود

O taraflardaki birçok padişahları ya hileyle, ya kuvvetle öldürmüş, yok etmişti o inatçı.

این شه ترمد ازو در وهم بود ** وز فن دلقک خود آن وهمش فزود

Tirmiz padişahı da bundan vehimleniyordu zaten. Delkak’ın halinden vehim büsbütün arttı.

گفت زوتر بازگو تا حال چیست ** این چنین آشوب و شور تو ز کیست 2540

Dedi ki: çabuk söyle, ne var? Kimden bu derece perişan oldun?