خاصه که در چشم افتد خس ز باد ** چشم افتد در نم و بند و گشاد

ما پس این خس را زنیم اکنون لگد ** تا دهان و چشم ازین خس وا رهد 2580

گفت دلقک ای ملک آهسته باش ** روی حلم و مغفرت را کم‌خراش

تا بدین حد چیست تعجیل نقم ** من نمی‌پرم به دست تو درم

آن ادب که باشد از بهر خدا ** اندر آن مستعجلی نبود روا

وآنچ باشد طبع و خشم و عارضی ** می‌شتابد تا نگردد مرتضی

ترسد ار آید رضا خشمش رود ** انتقام و ذوق آن فایت شود 2585

شهوت کاذب شتابد در طعام ** خوف فوت ذوق هست آن خود سقام

اشتها صادق بود تاخیر به ** تا گواریده شود آن بی‌گره

تو پی دفع بلایم می‌زنی ** تا ببینی رخنه را بندش کنی