عارفا تو از معرف فارغی ** خود همی‌بینی که نور بازغی

Ey ârif, sen, birsini anlamak için onu bilen, söyleyip tarif eden kişiye müracaat etmezsin. Çünkü sen, doğmuş, parıl, parıl parlamakta olan bir nursun.

کار تقوی دارد و دین و صلاح ** که ازو باشد بدو عالم فلاح

Senin takvan, dinin var, iyi işler işlersin, öyle ki âlem onlarla düzelir, kurtuluşa erer.

کرد یک داماد صالح اختیار ** که بد او فخر همه خیل و تبار 265

Kendisine öyle temiz ve iyi bir damat seçti ki bütün halkın övündüğü kişiydi o.

پس زنان گفتند او را مال نیست ** مهتری و حسن و استقلال نیست

Kadınlar onun malı yok, mülkü yok, ululuğu yok, güzel değil, başına buyruk değil dediler.

گفت آنها تابع زهدند و دین ** بی‌زر او گنجیست بر روی زمین

Adam dedi ki: Onlar dine, zâhitliğe uymuş adamlar. O da yeryüzünde altını olmayan bir define.

چون به جد تزویج دختر گشت فاش ** دست پیمان و نشانی و قماش

Hâsılı armağanlar sunuldu, nişan yapıldı, kumaşlar gönderildi, kızın verileceği ortalığa yayıldı.

پس غلام خرد که اندر خانه بود ** گشت بیمار و ضعیف و زار زود

Evde küçük bir köle vardı. Bu sıralarda hastalandı, yanıp yakılmaya, eriyip solmaya başladı.

هم‌چو بیمار دقی او می‌گداخت ** علت او را طبیبی کم شناخت 270

Hummaya tutulmuş bir hasta gibi eriyordu. Hekim, hastalığını anlayamadı.

عقل می‌گفتی که رنجش از دلست ** داروی تن در غم دل باطلست

Akıl diyordu ki: Onun illeti, gönül illeti. Beden ilâcı gönlüne tesir etmez ki.

آن غلامک دم نزد از حال خویش ** کز چه می‌آید برو در سینه نیش

Bu sevda yüzünden köleciğin gönlü yaralıydı ama derdini kimseciklere söyleyemiyordu.