تا بگوید او که وحیستش شعار ** کان نشاند گرد و ننگیزد غبار

Yalnız Tanrı’dan vahiy alan kişi söylerse o başka. Çünkü o toz koparmaz, tozu yatıştırır.

چون شد آدم مظهر وحی و وداد ** ناطقه‌ی او علم الاسما گشاد

Âdem, vahiy ve sevgiye mazhar olunca sözü “Allemel esmâ” sırrını açtı.

نام هر چیزی چنانک هست آن ** از صحیفه‌ی دل روی گشتش زبان

Her şeyin adı nasılsa öylece gönül sahifesinden diline aktı, her şeyi bildirdi.

فاش می‌گفتی زبان از ریتش ** جمله را خاصیت و ماهیتش 2650

Her şeyi gönül gözü görmüştü, onun için hepsinin hassasını ve mahiyetini apaçık söylüyordu.

آنچنان نامی که اشیا را سزد ** نه چنانک حیز را خواند اسد

Her şeye lâyık olan adı söyledi, puşta aslan demedi.

نوح نهصد سال در راه سوی ** بود هر روزیش تذکیر نوی

Nuh da tam dokuz yüz yıl doğru yolda vaaz etti. Her gün yeni bir öğüt verdi.

لعل او گویا ز یاقوت القلوب ** نه رساله خوانده نه قوت القلوب

Lâal dudakları, kalplerin yakutuydu. Ne risale okumuştu, ne de “Kuutül kulûb!”

وعظ را ناموخته هیچ از شروح ** بلک ینبوع کشوف و شرح روح

Vaazlarını şerhlerden öğrenmiyordu. Sözleri, keşifler kaynağından coşuyordu, ruh şerhiydi.

زان میی کان می چو نوشیده شود ** آب نطق از گنگ جوشیده شود 2655

Bir şarap var. O içildi mi söz suyu dilsizden bile kaynar, köpürür.

طفل نوزاده شود حبر فصیح ** حکمت بالغ بخواند چون مسیح

Yeni doğan çocuk fasih söz söyler bir edip olur, Mesih gibi, ergen adamların hikmetini okur.