آنچنان نامی که اشیا را سزد ** نه چنانک حیز را خواند اسد

Her şeye lâyık olan adı söyledi, puşta aslan demedi.

نوح نهصد سال در راه سوی ** بود هر روزیش تذکیر نوی

Nuh da tam dokuz yüz yıl doğru yolda vaaz etti. Her gün yeni bir öğüt verdi.

لعل او گویا ز یاقوت القلوب ** نه رساله خوانده نه قوت القلوب

Lâal dudakları, kalplerin yakutuydu. Ne risale okumuştu, ne de “Kuutül kulûb!”

وعظ را ناموخته هیچ از شروح ** بلک ینبوع کشوف و شرح روح

Vaazlarını şerhlerden öğrenmiyordu. Sözleri, keşifler kaynağından coşuyordu, ruh şerhiydi.

زان میی کان می چو نوشیده شود ** آب نطق از گنگ جوشیده شود 2655

Bir şarap var. O içildi mi söz suyu dilsizden bile kaynar, köpürür.

طفل نوزاده شود حبر فصیح ** حکمت بالغ بخواند چون مسیح

Yeni doğan çocuk fasih söz söyler bir edip olur, Mesih gibi, ergen adamların hikmetini okur.

از کهی که یافت زان می خوش‌لبی ** صد غزل آموخت داود نبی

O şaraptan içip dudağını hoş bir hale getiren dağ, Davut peygamber gibi yüzlerce gazel öğrenir.

جمله مرغان ترک کرده چیک چیک ** هم‌زبان و یار داود ملیک

Bütün kuşlar, cik cik ötüşlerini bırakmışlar, padişah olan Davut’a uymuşlar, ona dost olmuşlar, onunla ırlamaya başlamışlardı.

چه عجب که مرغ گردد مست او ** هم شنود آهن ندای دست او

Kuş bile onu duyup sarhoş olduktan sonra demir, onun sesini duymuş, bunda şaşılacak ne var?

صرصری بر عاد قتالی شده ** مر سلیمان را چو حمالی شده 2660

Kasırga, Âd kavmini kırmış geçirmiş, fakat Süleyman’a hamal olmuş, onu sırtında taşımıştır.