هم بداند هم نداند دل فنش ** موم گردد بهر آن مهر آهنش

گوییی دل گویدی که میل او ** چون درین شد هرچه افتد باش گو

خویش را زین هم مغفل می‌کند ** در عقالش جان معقل می‌کند

گر شود مات اندرین آن بوالعلا ** آن نباشد مات باشد ابتلا

یک بلا از صد بلااش وا خرد ** یک هبوطش بر معارجها برد 2765

خام شوخی که رهانیدش مدام ** از خمار صد هزاران زشت خام

عاقبت او پخته و استاد شد ** جست از رق جهان و آزاد شد

از شراب لایزالی گشت مست ** شد ممیز از خلایق باز رست

ز اعتقاد سست پر تقلیدشان ** وز خیال دیده‌ی بی‌دیدشان

ای عجب چه فن زند ادراکشان ** پیش جزر و مد بحر بی‌نشان 2770