چونک استادند پیش تخت شاه ** یار شبشان بود آن شاه چو ماه

آنک چشمش شب بهرکه انداختی ** روز دیدی بی شکش بشناختی

شاه را بر تخت دید و گفت این ** بود با ما دوش شب‌گرد و قرین

آنک چندین خاصیت در ریش اوست ** این گرفت ما هم از تفتیش اوست 2855

عارف شه بود چشمش لاجرم ** بر گشاد از معرفت لب با حشم

گفت و هو معکم این شاه بود ** فعل ما می‌دید و سرمان می‌شنود

چشم من ره برد شب شه را شناخت ** جمله شب با روی ماهش عشق باخت

امت خود را بخواهم من ازو ** کو نگرداند ز عارف هیچ رو

چشم عارف دان امان هر دو کون ** که بدو یابید هر بهرام عون 2860

زان محمد شافع هر داغ بود ** که ز جز شه چشم او مازاغ بود