زان محمد شافع هر داغ بود ** که ز جز شه چشم او مازاغ بود

“Gözü Tanrı’dan başka bir şeye kaymadı” da onun için Muhammed, her derdin şefaatçisi oldu.

در شب دنیا که محجوبست شید ** ناظر حق بود و زو بودش امید

Dünya gecesinde güneş, perde ardındayken o Tanrı’yı görüyordu, ümidi ondandı.

از الم نشرح دو چشمش سرمه یافت ** دید آنچ جبرئیل آن بر نتافت

İki gözü de “Biz senin göğsünü açmadık mı, ferahlatmadık mı seni?” sürmesiyle sürmelemişti. Cebrail’in bile görmeye tahammül edemediğini o, gördü.

مر یتیمی را که سرمه حق کشد ** گردد او در یتیم با رشد

Tanrı bir yetime sürme çekti mi onu, doğru yola girmiş eşsiz, iri bir inci haline getirir.

نور او بر ذره‌ها غالب شود ** آن‌چنان مطلوب را طالب شود 2865

Nuru incilerden üstün olur. Öyle bir istenen, arzulanan, Tanrıyı ister, arzular.

در نظر بودش مقامات العباد ** لاجرم نامش خدا شاهد نهاد

Kulların duraklarını gördü; hasılı o yüzden Tanrı, onun adını “Gören tanık” taktı.

آلت شاهد زبان و چشم تیز ** که ز شب‌خیزش ندارد سر گریز

Şahidin aleti keskin gözle keskin kulaktır. Geceleri bile uyanıktır; sırlar ondan gizlenemez.

گر هزاران مدعی سر بر زند ** گوش قاضی جانب شاهد کند

Binlerce dâvacı, davaya kalkışsa kadı, kulağını şahide verir.

قاضیان را در حکومت این فنست ** شاهد ایشان را دو چشم روشنست

Hüküm verirken kadıların hüneri budur. Onların aydın gözleri, tanıktır.

گفت شاهد زان به جای دیده است ** کو بدیده‌ی بی‌غرض سر دیده است 2870

Onun için şahidin sözü, göz yerine geçer. Çünkü o, garezsiz olarak sırrı görmüştür.