گوسفندی از کلیم الله گریخت ** پای موسی آبله شد نعل ریخت

در پی او تا به شب در جست و جو ** وان رمه غایب شده از چشم او

گوسفند از ماندگی شد سست و ماند ** پس کلیم الله گرد از وی فشاند

کف همی‌مالید بر پشت و سرش ** می‌نواخت از مهر هم‌چون مادرش

نیم ذره طیرگی و خشم نی ** غیر مهر و رحم و آب چشم نی 3285

گفت گیرم بر منت رحمی نبود ** طبع تو بر خود چرا استم نمود

با ملایک گفت یزدان آن زمان ** که نبوت را نمی‌زیبد فلان

مصطفی فرمود خود که هر نبی ** کرد چوپانیش برنا یا صبی

بی‌شبانی کردن و آن امتحان ** حق ندادش پیشوایی جهان

گفت سایل هم تو نیز ای پهلوان ** گفت من هم بوده‌ام دهری شبان 3290