هم‌چو آتش در رسیدند آن گروه ** هم‌چو پشمی گشت امیر هم‌چو کوه

Çavuşlar ateş gibi koşup vardılar. Dağ gibi olan o bey yüne döndü adeta.

جانش از درد و غبین تا لب رسید ** جز عمادالملک زنهاری ندید 3365

Dertten elemden canı ağzına geldi. imadülmülk’ten başka derdine derman olacak kimseyi göremedi.

که عمادالملک بد پای علم ** بهر هر مظلوم و هر مقتول غم

İmadülmülk onun bayrağıydı. Herkes onun altına gelirdi; her zulüm gören dertten ölüm haline gelen koşar, ona başvururdu.

محترم‌تر خود نبد زو سروری ** پیش سلطان بود چون پیغامبری

Ulular içinde ondan daha saygılısı ondan daha üstünü yoktu. Padişahın tapısında adeta bir peygamberdi.

بی‌طمع بود او اصیل و پارسا ** رایض و شب‌خیز و حاتم در سخا

Vezirliğe tamahı yoktu. Soyu sopu temizdi zahitti, ibadet ehliydi, geceleri kalkar, Tanrıya ibadette bulunurdu, cömertlikte de sanki bir hatemdi.

بس همایون‌رای و با تدبیر و راد ** آزموده رای او در هر مراد

Rey ve tedbiri pek kutluydu. Her hususta reyi sınanmıştı.

هم به بذل جان سخی و هم به مال ** طالب خورشید غیب او چون هلال 3370

Can vermede de cömertti. Mal vermede de. Yeni ay gibi gayb güneşini dilerdi.

در امیری او غریب و محتبس ** در صفات فقر وخلت ملتبس

Beylikte garipti kimsesizdi. Yokluk ve Tanrı sevgisi sıfatlarında gizlenmişti.

بوده هر محتاج را هم‌چون پدر ** پیش سلطان شافع و دفع ضرر

Her ihtiyaç sahibine baba gibiydi. Padişahın tapısında şefaatçiydi her zararı def ederdi.

مر بدان را ستر چون حلم خدا ** خلق او بر عکس خلقان و جدا

Kötüleri, Tanrı hilmi gibi örterdi. Hasılı huyu halkın huyundan bambaşka ve tamamıyla aykırıydı.