آنک از دادش نیاید هیچ بد ** داند و بی‌خواهشی خود می‌دهد

Çünkü Allah, bir şey verdi mi iyidir, kimseye kötü bir şey vermez. O, bilir ve adamın dileğini insan istemeden verir.

ور به امر حق بخواهی آن رواست ** آنچنان خواهش طریق انبیاست

Fakat Allah emri ile dilersen caizdir. Çünkü o çeşit istek, peygamberlerin yoludur.

بد نماند چون اشارت کرد دوست ** کفر ایمان شد چون کفر از بهر اوست

Sevgili emredince kötü kalmaz. Küfür onun için olursa iman kesilir.

هر بدی که امر او پیش آورد ** آن ز نیکوهای عالم بگذرد 340

Onun emri ile olan kötülük, bütün âlem iyiliklerinden üstündür.

زان صدف گر خسته گردد نیز پوست ** ده مده که صد هزاران در دروست

Sedefin kabuğu paralanırsa ilenme, onda yüz binlerce inci vardır.

این سخن پایان ندارد بازگرد ** سوی شاه و هم‌مزاج بازگرد

Bu sözün sonu gelmez, dön de padişaha gel. Doğan kuşuna benze.

باز رو در کان چو زر ده‌دهی ** تا رهد دستان تو از ده‌دهی

Halis altın gibi dükkâna çık da ilenmeden, kınamadan kurtul.

صورتی را چون بدل ره می‌دهند ** از ندامت آخرش ده می‌دهند

Bir suret, gönüle girdi mi insan, sonunda nedamete düşer, o suretten bezer.

توبه می‌آرند هم پروانه‌وار ** باز نسیان می‌کشدشان سوی کار 345

Sonunda herkes, kapıldığı suretten tövbe eder, fakat yine unutuş gelir, onu o yana çeker.

هم‌چو پروانه ز دور آن نار را ** نور دید و بست آن سو بار را

Pervane gibi uzaktan o ateşi nur görür, yükünü o tarafa çeker.