بانگ در بشنو چو دوری از درش ** ای خنک او را که وا شد منظرش

چون تو می‌بینی که نیکی می‌کنی ** بر حیات و راحتی بر می‌زنی

چونک تقصیر و فسادی می‌رود ** آن حیات و ذوق پنهان می‌شود

دید خود مگذار از دید خسان ** که به مردارت کشند این کرکسان

چشم چون نرگس فروبندی که چی ** هین عصاام کش که کورم ای اچی 3490

وان عصاکش که گزیدی در سفر ** خود ببینی باشد از تو کورتر

دست کورانه به حبل الله زن ** جز بر امر و نهی یزدانی متن

چیست حبل‌الله رها کردن هوا ** کین هوا شد صرصری مر عاد را

خلق در زندان نشسته از هواست ** مرغ را پرها ببسته از هواست

ماهی اندر تابه‌ی گرم از هواست ** رفته از مستوریان شرم از هواست 3495