مکر که کرد آن عماد الملک فرد ** مالک الملکش بدان ارشاد کرد

مکر که کرد آن عماد الملک فرد ** مالک الملکش بدان ارشاد کرد 3515

O eşsiz İmadülmülk ’ü de yaptığı o hileye sevk eden, yine saltanat sahibi Tanrı’ydı.

مکر حق سرچشمه‌ی این مکرهاست ** قلب بین اصبعین کبریاست

Tanrı hilesi, bu hilelerin kaynağıdır. “ Kâlb, ulu Tanrı’nın iki parmağı arasındadır.”

آنک سازد در دلت مکر و قیاس ** آتشی داند زدن اندر پلاس

Gönlüne hile ve kıyası veren Tanrı, hırkanı ateşe vermeyi de bilir.

رجوع کردن به قصه‌ی آن پای‌مرد و آن غریب وام‌دار و بازگشتن ایشان از سر گور خواجه و خواب دیدن پای‌مرد خواجه را الی آخره

Kethüda ile borçlu garip hikâyesi. Onların, muhtesibin mezarından dönmeleri ve Kethüdanın, o zatı rüyasında görmesi

بی‌نهایت آمد این خوش سرگذشت ** چون غریب از گور خواجه باز گشت

Bu güzel hikâyenin de bir türlü sonu gelmiyor. Garip, o zatın mezarından dönünce

پای مردش سوی خانه‌ی خویش برد ** مهر صد دینار را فا او سپرد

Kethüda, onu kendi evine götürdü. O yüz altını, ondan mühürlü bir kâğıt alıp kendisine teslim etti.

لوتش آورد و حکایت‌هاش گفت ** کز امید اندر دلش صد گل شکفت 3520

Yemek çıkardı,hikâyeler söyledi. Adamcağızın gönlünde yüzlerce ümit gülü açıldı.

آنچ بعد العسر یسر او دیده بود ** با غریب از قصه‌ی آن لب گشود

Kolaylığın, güçlükten sonra geldiğini görmüştü. Garibe buna ait hikâyeler anlattı.

نیم‌شب بگذشت و افسانه کنان ** خوابشان انداخت تا مرعای جان

Vakit gece yarısını bile geçti. Hikaâye söylerler, konuşup dururlarken uyku, onları aldı, ta can otlağına kadar götürdü.

دید پامرد آن همایون خواجه را ** اندر آن شب خواب بر صدر سرا

Kethüda rüyasında o kutlu muhtesibi gördü. Odanın baş köşesine geçmiş oturuyordu.

خواجه گفت ای پای‌مرد با نمک ** آنچ گفتی من شنیدم یک به یک

Ona dedi ki: “ Ey iyi ve şirin Kethüda, neler söylediysen hepsini bir, bir işittim, duydum.