گر روانم را پژولانند زود ** صد در محنت بریشان بر گشود

از خدا اومید دارم من لبق ** که رساند حق را در مستحق 3555

دو قضیه‌ی دیگر او را شرح داد ** لب به ذکر آن نخواهم بر گشاد

تا بماند دو قضیه سر و راز ** هم نگردد مثنوی چندین دراز

برجهید از خواب انگشتک‌زنان ** گه غزل‌گویان و گه نوحه‌کنان

گفت مهمان در چه سوداهاستی ** پای‌مردا مست و خوش بر خاستی

تا چه دیدی خواب دوش ای بوالعلا ** که نمی‌گنجی تو در شهر و فلا 3560

خواب دیده پیل تو هندوستان ** که رمیدستی ز حلقه‌ی دوستان

گفت سوداناک خوابی دیده‌ام ** در دل خود آفتابی دیده‌ام

خواب دیدم خواجه‌ی بیدار را ** آن سپرده جان پی دیدار را