تو ندانی واجبی آن و هست ** هم تو گویی آخر آن واجب بدست

Sen onun mutlaka var olduğunu, varlığının vacip bulunduğunu bilmezsin ama sonunda yine dersin ki hakikaten varlığı vacipmiş.

او توست اما نه این تو آن توست ** که در آخر واقف بیرون‌شوست

O hakikatte sensin, fakat sonunda hakiki varlığı anlayıp terk edeceğin bu mevhum senliğin o değildir ha!

توی آخر سوی توی اولت ** آمدست از بهر تنبیه و صلت 3775

Bu sonraki varlığın, seni evvelki ve hakiki varlığa ulaştırmak ve böyle bir varlığın olduğunu bildirmek için gelmiş asılsız bir varlıktır.

توی تو در دیگری آمد دفین ** من غلام مرد خودبینی چنین

Senin senliğinde başka bir sen gizlidir. Bu varlıkla var olup kendini gören kişiye kurban olayım ben.

آنچ در آیینه می‌بیند جوان ** پیر اندر خشت بیند بیش از آن

Gencin aynada gördüğünü ihtiyar, ondan önce kerpiçte görür.

ز امر شاه خویش بیرون آمدیم ** با عنایات پدر یاغی شدیم

Biz padişahımızın buyruğundan dışarı çıktık. Babamızın lütuflarına nankörlük ettik.

سهل دانستیم قول شاه را ** وان عنایت‌های بی اشباه را

Onun sözünü ehemmiyetsiz bulduk, onun eşsiz inayetlerini mühimsemedik.

نک در افتادیم در خندق همه ** کشته و خسته‌ی بلا بی ملحمه 3780

İşte şimdilik hepimiz de hendeğe düştük. Savaşsız kazalara uğradık, öldürdük.

تکیه بر عقل خود و فرهنگ خویش ** بودمان تا این بلا آمد به پیش

Kendi aklımıza güvendik, fikrimize dayandık da bu tehlikeye çattık.

بی‌مرض دیدیم خویش و بی ز رق ** آنچنان که خویش را بیمار دق

İnce hastalığa tutulan, kendisini nasıl sağlam sanırsa biz de tıpkı onun gibi kendimizi sağlam sandık, hür zannettik.