کودک امرد به صورت بود زشت ** هم نهاد اندر پس کون بیست خشت

لوطیی دب برد شب در انبهی ** خشتها را نقل کرد آن مشتهی

دست چون بر وی زد او از جا بجست ** گفت هی تو کیستی ای سگ‌پرست

گفت این سی خشت چون انباشتی ** گفت تو سی خشت چون بر داشتی 3850

کودک بیمارم و از ضعف خود ** کردم اینجا احتیاط و مرتقد

گفت اگر داری ز رنجوری تفی ** چون نرفتی جانب دار الشفا

یا به خانه‌ی یک طبیبی مشفقی ** که گشادی از سقامت مغلقی

گفت آخر من کجا دانم شدن ** که بهرجا می‌روم من ممتحن

چون تو زندیقی پلیدی ملحدی ** می بر آرد سر به پیشم چون ددی 3855

خانقاهی که بود بهتر مکان ** من ندیدم یک دمی در وی امان