وانک ناموسیست خود از زیر زیر ** غمزه دزدد می‌دهد مالش به کیر

خانقه چون این بود بازار عام ** چون بود خر گله و دیوان خام

خر کجا ناموس و تقوی از کجا ** خر چه داند خشیت و خوف و رجا 3860

عقل باشد آمنی و عدل‌جو ** بر زن و بر مرد اما عقل کو

ور گریزم من روم سوی زنان ** هم‌چو یوسف افتم اندر افتتان

یوسف از زن یافت زندان و فشار ** من شوم توزیع بر پنجاه دار

آن زنان از جاهلی بر من تنند ** اولیاشان قصد جان من کنند

نه ز مردان چاره دارم نه از زنان ** چون کنم که نی ازینم نه از آن 3865

بعد از آن کودک به کوسه بنگریست ** گفت او با آن دو مو از غم بریست

فارغست از خشت و از پیکار خشت ** وز چو تو مادرفروش کنک زشت