جز خیالی را که دید آن اتفاق ** آنگهش بعدالعیان افتد فراق

نه فراق قطع بهر مصلحت ** که آمنست از هر فراق آن منقبت

بهر استبقاء آن روحی جسد ** آفتاب از برف یک‌دم درکشد

بهر جان خویش جو زیشان صلاح ** هین مدزد از حرف ایشان اصطلاح 4020

آن زلیخا از سپندان تا به عود ** نام جمله چیز یوسف کرده بود

نام او در نامها مکتوم کرد ** محرمان را سر آن معلوم کرد

چون بگفتی موم ز آتش نرم شد ** این بدی کان یار با ما گرم شد

ور بگفتی مه برآمد بنگرید ** ور بگفتی سبز شد آن شاخ بید

ور بگفتی برگها خوش می‌طپند ** ور بگفتی خوش همی‌سوزد سپند 4025

ور بگفتی گل به بلبل راز گفت ** ور بگفتی شه سر شهناز گفت