خالی از خود بود و پر از عشق دوست ** پس ز کوزه آن تلابد که دروست

خنده بوی زعفران وصل داد ** گریه بوهای پیاز آن بعاد

هر یکی را هست در دل صد مراد ** این نباشد مذهب عشق و وداد

یار آمد عشق را روز آفتاب ** آفتاب آن روی را هم‌چون نقاب

آنک نشناسد نقاب از روی یار ** عابد الشمس است دست از وی بدار 4045

روز او و روزی عاشق هم او ** دل همو دلسوزی عاشق هم او

ماهیان را نقد شد از عین آب ** نان و آب و جامه و دارو و خواب

هم‌چو طفلست او ز پستان شیرگیر ** او نداند در دو عالم غیر شیر

طفل داند هم نداند شیر را ** راه نبود این طرف تدبیر را

گیج کرد این گردنامه روح را ** تا بیابد فاتح و مفتوح را 4050