اهل دیوان بر عسس طعنه زدند ** که چرا دزدان کنون انبه شدند

انبهی از تست و از امثال تست ** وا نما یاران زشتت را نخست 4270

ورنه کین جمله را از تو کشم ** تا شود آمن زر هر محتشم

گفت او از بعد سوگندان پر ** که نیم من خانه‌سوز و کیسه‌بر

من نه مرد دزدی و بیدادیم ** من غریب مصرم و بغدادیم

بیان این خبر کی الکذب ریبة والصدق طمانینة

قصه‌ی آن خواب و گنج زر بگفت ** پس ز صدق او دل آن کس شکفت

بوی صدقش آمد از سوگند او ** سوز او پیدا شد و اسپند او 4275

دل بیارامد به گفتار صواب ** آنچنان که تشنه آرامد به آب

جز دل محجوب کو را علتیست ** از نبیش تا غبی تمییز نیست

ورنه آن پیغام کز موضع بود ** بر زند بر مه شکافیده شود