دل بیارامد به گفتار صواب ** آنچنان که تشنه آرامد به آب

Gönül doğru sözden huzur ve sükun bulur, susuzun suyla hararetini teskin etmesi gibi.

جز دل محجوب کو را علتیست ** از نبیش تا غبی تمییز نیست

Ancak bir illete tutulmuş olan mahcup gönül, doğruyu anlamaz. O, peygamberlerle ahmak bir adamı bile ayırdedemez.

ورنه آن پیغام کز موضع بود ** بر زند بر مه شکافیده شود

Yoksa mahallinden kopup gelen o haber, aya bile gelse onu ikiye böler.

مه شکافد وان دل محجوب نی ** زانک مردودست او محبوب نی

Ay ikiye bölünür de o hicap altında kalmış gönül bölünmez. Çünkü o, sevgili değildir, onu Tanrı reddetmiştir.

چشمه شد چشم عسس ز اشک مبل ** نی ز گفت خشک بل از بوی دل 4280

Bekçinin gözleri yaşardı, bir kaynak oldu adeta. Fakat kuru sözden değil, gönül korkusundan.

یک سخن از دوزخ آید سوی لب ** یک سخن از شهر جان در کوی لب

Bir söz cehennemden kopar, adamın dudağına kadar gelir. Bir söz de can şehrinden kopar, dudağa gelir.

بحر جان‌افزا و بحر پر حرج ** در میان هر دو بحر این لب مرج

Bu dudak, cana canlar katan denizle, eziyetler, zahmetler denizi arasında bir berzahtır.

چون یپنلو در میان شهرها ** از نواحی آید آن‌جا بهرها

Şehirlerdeki köylü pazarına benzer adeta. Etraftan alışveriş için hep oraya gelirler.

کاله‌ی معیوب قلب کیسه‌بر ** کاله‌ی پر سود مستشرف چو در

Kusurlu kumaşla, adamın kesesini berbadeden kalp akça ve inci gibi değerli ve pahalı kumaş, hep oradadır.

زین یپنلو هر که بازرگان‌ترست ** بر سره و بر قلب‌ها دیده‌ورست 4285

Bu köylü pazarından kim, daha ziyade ticaretten anlar, geçer akçayla kalp akçayı görür, tanırsa kar eder.