لیک با باگندمان این آسیا ** ملک‌بخش آمد دهد کار و کیا

اول استعداد جنت بایدت ** تا ز جنت زندگانی زایدت

طفل نو را از شراب و از کباب ** چه حلاوت وز قصور و از قباب 4435

حد ندارد این مثل کم جو سخن ** تو برو تحصیل استعداد کن

بهر استعداد تا اکنون نشست ** شوق از حد رفت و آن نامد به دست

گفت استعداد هم از شه رسد ** بی ز جان کی مستعد گردد جسد

لطف‌های شه غمش را در نوشت ** شد که صید شه کند او صید گشت

هر که در اشکار چون تو صید شد ** صید را ناکرده قید او قید شد 4440

هرکه جویای امیری شد یقین ** پیش از آن او در اسیری شد رهین

عکس می‌دان نقش دیباجه‌ی جهان ** نام هر بنده‌ی جهان خواجه‌ی جهان