جوحی هر سالی ز درویشی به فن ** رو بزن کردی کای دلخواه زن

چون سلاحت هست رو صیدی بگیر ** تا بدوشانیم از صید تو شیر 4450

قوس ابرو تیر غمزه دام کید ** بهر چه دادت خدا از بهر صید

رو پی مرغی شگرفی دام نه ** دانه بنما لیک در خوردش مده

کام بنما و کن او را تلخ‌کام ** کی خورد دانه چو شد در حبس دام

شد زن او نزد قاضی در گله ** که مرا افغان ز شوی ده‌دله

قصه کوته کن که قاضی شد شکار ** از مقال و از جمال آن نگار 4455

گفت اندر محکمه‌ست این غلغله ** من نتوانم فهم کردن این گله

گر به خلوت آیی ای سرو سهی ** از ستم‌کاری شو شرحم دهی

گفت خانه‌ی تو ز هر نیک و بدی ** باشد از بهر گله آمد شدی