قصه کوته کن که قاضی شد شکار ** از مقال و از جمال آن نگار

قصه کوته کن که قاضی شد شکار ** از مقال و از جمال آن نگار 4455

Hikâyeyi kısa kes. Kadı, o güzelin yüzüne, gözüne kapıldı, avlandı.

گفت اندر محکمه‌ست این غلغله ** من نتوانم فهم کردن این گله

Dedi ki: Mahkemede bir gürültü varken şikâyetini dinleyemiyor, anlayamıyorum.

گر به خلوت آیی ای سرو سهی ** از ستم‌کاری شو شرحم دهی

Ey selvi boylu! Yalnızca gelirsen kocanın sitemlerini iyice söyle, şikâyette bulunursun.

گفت خانه‌ی تو ز هر نیک و بدی ** باشد از بهر گله آمد شدی

Kadın dedi ki: Senin evine iyi kötü herkes, derdini dökmeye, şikâyetini anlatmaya gelip gider.

خانه‌ی سر جمله پر سودا بود ** صدر پر وسواس و پر غوغا بود

Baş evi de sevdalarla doludur. Nitekim vesveselerle dolu olan gönül kavgalarla dopdoludur.

باقی اعضا ز فکر آسوده‌اند ** وآن صدور از صادران فرسوده‌اند 4460

Geri kalan uzuvlar, düşünceye düşmez, rahattır. Fakat gönüller, gelip gidenlerin yüzünden yorulur, yıpranır.

در خزان و باد خوف حق گریز ** آن شقایق‌های پارین را بریز

Tanrı korkusunun gözüne, yeline kaç. O bıldırki çiçekleri dök.

این شقایق منع نو اشکوفه‌هاست ** که درخت دل برای آن نماست

Bu çiçekler, yeni çiçeklerin bitmesine mâni olmaktadır. Halbuki gönül ağacı, onlar için yetişmiş, boy atmıştır.

خویش را در خواب کن زین افتکار ** سر ز زیر خواب در یقظت بر آر

Kendini bu düşüncelere verme, uykuya dal. Uyku içindeyken uyanıklığa baş kaldır.

هم‌چو آن اصحاب کهف ای خواجه زود ** رو به ایقاظا که تحسبهم رقود

Hani o Ashabı kehif gibi sen de uyanık yürü, seni uyuyor sansınlar.