من چه دارم که فداات نیست آن ** که ز من فریاد داری هر زمان

من چه دارم که فداات نیست آن ** که ز من فریاد داری هر زمان 4480

Neyim var da sana feda etmiyorum? Neden benim elimden her an öyle feryadedip durmadasın?

بر لب خشکم گشادستی زبان ** گاه مفلس خوانیم گه قلتبان

Bana kötü kötü sözler söylemede, gah müflis, gah kaltaban demedesin.

این دو علت گر بود ای جان مرا ** آن یکی از تست و دیگر از خدا

Benim olsa olsa iki derdim var: Biri senden, biri Tanrı'dan!

من چه دارم غیر آن صندوق که آن ** هست مایه‌ی تهمت و پایه‌ی گمان

Töhmet atılacak, şüphe uyandıracak bir şu sandıktan başka neyim var ki?

خلق پندارند زر دارم درون ** داد واگیرند از من زین ظنون

Halk da içinde altınım var sanıyor, hakkımda böyle şüphelere düşüyor.

صورت صندوق بس زیباست لیک ** از عروض و سیم و ز خالیست نیک 4485

Sandık, görünüşte pek güzel ama içinde ne kumaş var, ne altın, ne gümüş... Bomboş!

چون تن زراق خوب و با وقار ** اندر آن سله نیابی غیر مار

Hani güzel ve vekarlı riyakârın bedeni gibi. O sepette ancak yılan vardır, başka bir şey bulamazsın.

من برم صندوق را فردا به کو ** پس بسوزم در میان چارسو

Yarın şu sandığı alıp götüreyim de çarşı ortasında yakayım.

تا ببیند مومن و گبر و جهود ** که درین صندوق جز لعنت نبود

Mümin de görsün, kâfir de, çıfıt da.. Bu sandıkta lanetten başka bir şey yok!

گفت زن هی در گذر ای مرد ازین ** خورد سوگندان که نکنم جز چنین

Kadın, adam dedi, vazgeç bundan. Cuha, Vallahi vazgeçmem, yapacağım diye yeminler etti.