آن سری که نیست فوق آسمان ** از هوس او را در آن صندوق دان

چون ز صندوق بدن بیرون رود ** او ز گوری سوی گوری می‌شود

این سخن پایان ندارد قاضیش ** گفت ای حمال و ای صندوق‌کش 4500

از من آگه کن درون محکمه ** نایبم را زودتر با این همه

تا خرد این را به زر زین بی‌خرد ** هم‌چنین بسته به خانه‌ی ما برد

ای خدا بگمار قومی روحمند ** تا ز صندوق بدنمان وا خرند

خلق را از بند صندوق فسون ** کی خرد جز انبیا و مرسلون

از هزاران یک کسی خوش‌منظرست ** که بداند کو به صندوق اندرست 4505

او جهان را دیده باشد پیش از آن ** تا بدان ضد این ضدش گردد عیان

زین سبب که علم ضاله‌ی مومنست ** عارف ضاله‌ی خودست و موقنست