نایب آمد گفت صندوقت به چند ** گفت نهصد بیشتر زر می‌دهند

نایب آمد گفت صندوقت به چند ** گفت نهصد بیشتر زر می‌دهند 4520

من نمی‌آیم فروتر از هزار ** گر خریداری گشا کیسه بیار

گفت شرمی دار ای کوته‌نمد ** قیمت صندوق خود پیدا بود

گفت بی‌ریت شری خود فاسدیست ** بیع ما زیر گلیم این راست نیست

بر گشایم گر نمی‌ارزد مخر ** تا نباشد بر تو حیفی ای پدر

گفت ای ستار بر مگشای راز ** سرببسته می‌خرم با من بساز 4525

ستر کن تا بر تو ستاری کنند ** تا نبینی آمنی بر کس مخند

بس درین صندوق چون تو مانده‌اند ** خوش را اندر بلا بنشانده‌اند

آنچ بر تو خواه آن باشد پسند ** بر دگر کس آن کن از رنج و گزند

زانک بر مرصاد حق واندر کمین ** می‌دهد پاداش پیش از یوم دین