بر گشایم گر نمی‌ارزد مخر ** تا نباشد بر تو حیفی ای پدر

گفت ای ستار بر مگشای راز ** سرببسته می‌خرم با من بساز 4525

ستر کن تا بر تو ستاری کنند ** تا نبینی آمنی بر کس مخند

بس درین صندوق چون تو مانده‌اند ** خوش را اندر بلا بنشانده‌اند

آنچ بر تو خواه آن باشد پسند ** بر دگر کس آن کن از رنج و گزند

زانک بر مرصاد حق واندر کمین ** می‌دهد پاداش پیش از یوم دین

آن عظیم العرش عرش او محیط ** تخت دادش بر همه جانها بسیط 4530

گوشه‌ی عرشش به تو پیوسته است ** هین مجنبان جز بدین و داد دست

تو مراقب باش بر احوال خویش ** نوش بین در داد و بعد از ظلم نیش

گفت آری اینچ کردم استم است ** لیک هم می‌دان که بادی اظلم است