شاه دیدش گفت قاصد کین کیست ** که از آن بحرست و این هم ماهیست

شاه دیدش گفت قاصد کین کیست ** که از آن بحرست و این هم ماهیست 4635

Padişah, onu gördü, tanıdı. Fakat mahsustan bu kimdir? Bu da o denizden olacak; bu da bir balık dedi.

پس معرف گفت پور آن پدر ** این برادر زان برادر خردتر

Muarrif, dedi ki: Bu da o babanın oğlu. Bu, onun küçük kardeşi.

شه نوازیدش که هستی یادگار ** کرد او را هم بدان پرسش شکار

Padişah, sen bize ondan armağansın dedi. Bu soruşla onu da avladı.

از نواز شاه آن زار حنیذ ** در تن خود غیر جان جانی بدیذ

O yanıp kebap olan şehzadenin bedeninde, padişahın iltifatı üzerine evvelki candan başka bir can belirdi.

در دل خود دید عالی غلغله ** که نیابد صوفی آن در صد چله

Gönlünde öyle yüce bir feyiz gördü ki sofi, onu yüzlerce çileye bile elde edemez.

عرصه و دیوار و کوه سنگ‌بافت ** پیش او چون نار خندان می‌شکافت 4640

Ören, duvar, dağdaki madenler.... Her şey, onun önünde nar gibi yanlıyordu.

ذره ذره پیش او هم‌چون قباب ** دم به دم می‌کرد صدگون فتح باب

Her şey, anbean ona karşı zerre zerre yarılmada, kubbeler gibi yarılıp ona yüzlerce kapı açılmadaydı.

باب گه روزن شدی گاه شعاع ** خاک گه گندم شدی و گاه صاع

Kapı, gah pencere haline gelmede, gah nur halini almadaydı. Toprak, gah buğday oluyordu, gâh kile.

در نظرها چرخ بس کهنه و قدید ** پیش چشمش هر دمی خلق جدید

Gözlere pek köhne, pek kuru bir halde görünen gök; onun gözü önünde her an yeni bir surette yarılmadaydı.

روح زیبا چونک وا رست از جسد ** از قضا بی شک چنین چشمش رسد

Güzelim ruh, kalıptan kurtulunca insana takdir, böyle bir göz verir elbet.