فرض می‌آری به جا گر طایفی ** بر سهیلی چون ادیم طایفی

فرض می‌آری به جا گر طایفی ** بر سهیلی چون ادیم طایفی 4860

تا سهیلت وا خرد از شر پوست ** تا شوی چون موزه‌ای هم‌پای دوست

جمله قرآن شرح خبث نفس‌هاست ** بنگر اندر مصحف آن چشمت کجاست

ذکر نفس عادیان کالت بیافت ** در قتال انبیا مو می‌شکافت

قرن قرن از شوم نفس بی‌ادب ** ناگهان اندر جهان می‌زد لهب

رجوع کردن بدان قصه کی شاه‌زاده بدان طغیان زخم خورد از خاطر شاه پیش از استکمال فضایل دیگر از دنیا برفت

قصه کوته کن که رای نفس کور ** برد او را بعد سالی سوی گور 4865

شاه چون از محو شد سوی وجود ** چشم مریخیش آن خون کرده بود

چون به ترکش بنگرید آن بی‌نظیر ** دید کم از ترکشش یک چوبه تیر

گفت کو آن تیر و از حق باز جست ** گفت که اندر حلق او کز تیر تست

عفو کرد آن شاه دریادل ولی ** آمده بد تیر اه بر مقتلی