گر ز بی‌سویت ندادست او علف ** چشم جانت چون بماندست آن طرف

گربه بر سوراخ زان شد معتکف ** که از آن سوراخ او شد معتلف

گربه‌ی دیگر همی‌گردد به بام ** کز شکار مرغ یابید او طعام

آن یکی را قبله شد جولاهگی ** وآن یکی حارس برای جامگی

وان یکی بی‌کار و رو در لامکان ** که از آن سو دادیش تو قوت جان 585

کار او دارد که حق را شد مرید ** بهر کار او ز هر کاری برید

دیگران چون کودکان این روز چند ** تا شب ترحال بازی می‌کنند

خوابناکی کو ز یقظت می‌جهد ** دایه‌ی وسواس عشوه‌ش می‌دهد

رو بخسپ ای جان که نگذاریم ما ** که کسی از خواب بجهاند ترا

هم تو خود را بر کنی از بیخ خواب ** هم‌چو تشنه که شنود او بانک آب 590