بانگ آبم من به گوش تشنگان ** هم‌چو باران می‌رسم از آسمان

بر جه ای عاشق برآور اضطراب ** بانگ آب و تشنه و آنگاه خواب

حکایت آن عاشق کی شب بیامد بر امید وعده‌ی معشوق بدان وثاقی کی اشارت کرده بود و بعضی از شب منتظر ماند و خوابش بربود معشوق آمد بهر انجاز وعده او را خفته یافت جیبش پر جوز کرد و او را خفته گذاشت و بازگشت

عاشقی بودست در ایام پیش ** پاسبان عهد اندر عهد خویش

سالها در بند وصل ماه خود ** شاهمات و مات شاهنشاه خود

عاقبت جوینده یابنده بود ** که فرج از صبر زاینده بود 595

گفت روزی یار او که امشب بیا ** که بپختم از پی تو لوبیا

در فلان حجره نشین تا نیم‌شب ** تا بیایم نیم‌شب من بی طلب

مرد قربان کرد و نانها بخش کرد ** چون پدید آمد مهش از زیر گرد

شب در آن حجره نشست آن گرمدار ** بر امید وعده‌ی آن یار غار

بعد نصف اللیل آمد یار او ** صادق الوعدانه آن دلدار او 600