عاقبت جوینده یابنده بود ** که فرج از صبر زاینده بود

عاقبت جوینده یابنده بود ** که فرج از صبر زاینده بود 595

Arayan nihayet bulur. Kurtuluş, sabırdan doğar.

گفت روزی یار او که امشب بیا ** که بپختم از پی تو لوبیا

Sevgilisi bir gün, bu gece gel dedi, senin için ballar börekler yaptım.

در فلان حجره نشین تا نیم‌شب ** تا بیایم نیم‌شب من بی طلب

Falan odada gece yarısına kadar bekle de geceleyin sen çağırmadan ben gelirim.

مرد قربان کرد و نانها بخش کرد ** چون پدید آمد مهش از زیر گرد

Adam, kurban kesti, ekmekler dağıttı.Beklediği ay, toz altından çıkmış görünmüştü.

شب در آن حجره نشست آن گرمدار ** بر امید وعده‌ی آن یار غار

O hararetli âşık geceleyin, sevgilisinin vaadine ümitlenerek o odaya gelip oturdu.

بعد نصف اللیل آمد یار او ** صادق الوعدانه آن دلدار او 600

Gece yarısı geçince va’dinde duran sevgilisi çıka geldi.

عاشق خود را فتاده خفته دید ** اندکی از آستین او درید

Fakat âşığını uyuyor buldu. Yeninden bir parça kesti.

گردگانی چندش اندر جیب کرد ** که تو طفلی گیر این می‌باز نرد

Sen çocuksun, bunlarla oynaya dur diye cebine de birkaç tane ceviz koydu.

چون سحر از خواب عاشق بر جهید ** آستین و گردگانها را بدید

Âşık, geceleyin uykusundan sıçrayıp uyanınca yanı başında yenini, cebindede cevizleri gördü.

گفت شاه ما همه صدق و وفاست ** آنچ بر ما می‌رسد آن هم ز ماست

Dedi ki: Padişahımız, doğruluktan, vefadan ibaret. Bize ne geliyorsa bizden geliyor!