وقت آن آمد که من عریان شوم ** نقش بگذارم سراسر جان شوم

Artık vakti geldi, soyunayım, sureti bırakayım da baştanbaşa can olayım.

ای عدو شرم و اندیشه بیا ** که دریدم پرده‌ی شرم و حیا

Ey utancın, düşüncenin düşmanı gel! Ben âr ve hayâ perdesini yırttım.

ای ببسته خواب جان از جادوی ** سخت‌دل یارا که در عالم توی 615

Ey canın uykusunu büyüyle bağlayan sevgili, sen şu âlemde ne katı yürekli sevgilisin.

هین گلوی صبر گیر و می‌فشار ** تا خنک گردد دل عشق ای سوار

Hemen sabrın boğazını sık da aşkın gönlü kutlu olsun.

تا نسوزم کی خنگ گردد دلش ** ای دل ما خاندان و منزلش

Ey gönlümüzü yurt ve konak edinen dost, ben yanmadıkça aşkın gönlü kutlu olur mu hiç?

خانه‌ی خود را همی‌سوزی بسوز ** کیست آن کس کو بگوید لایجوز

Sen kendi evini yakmadasın, yak. Kimdir bu caiz değil diyecek?

خوش بسوز این خانه را ای شر مست ** خانه‌ی عاشق چنین اولیترست

Ey sarhoş aslan, bu evi yak. Âşıkın evi, böyle olsun, bu daha doğru ve yerinde.

بعد ازین این سوز را قبله کنم ** زانک شمعم من بسوزش روشنم 620

Bundan böyle bu yanışı kıble edineyim, çünkü ben mumum yandıkça aydınım.

خواب را بگذار امشب ای پدر ** یک شبی بر کوی بی‌خوابان گذر

Babacığım, bu gece uykuyu bırak, bir gececik olsun uykusuzlar mahallesine gel de,

بنگر اینها را که مجنون گشته‌اند ** هم‌چو پروانه بوصلت کشته‌اند

Şu mecnun olanlara pervane gibi vuslat uğruna ölenlere bak.