هین گلوی صبر گیر و می‌فشار ** تا خنک گردد دل عشق ای سوار

Hemen sabrın boğazını sık da aşkın gönlü kutlu olsun.

تا نسوزم کی خنگ گردد دلش ** ای دل ما خاندان و منزلش

Ey gönlümüzü yurt ve konak edinen dost, ben yanmadıkça aşkın gönlü kutlu olur mu hiç?

خانه‌ی خود را همی‌سوزی بسوز ** کیست آن کس کو بگوید لایجوز

Sen kendi evini yakmadasın, yak. Kimdir bu caiz değil diyecek?

خوش بسوز این خانه را ای شر مست ** خانه‌ی عاشق چنین اولیترست

Ey sarhoş aslan, bu evi yak. Âşıkın evi, böyle olsun, bu daha doğru ve yerinde.

بعد ازین این سوز را قبله کنم ** زانک شمعم من بسوزش روشنم 620

Bundan böyle bu yanışı kıble edineyim, çünkü ben mumum yandıkça aydınım.

خواب را بگذار امشب ای پدر ** یک شبی بر کوی بی‌خوابان گذر

Babacığım, bu gece uykuyu bırak, bir gececik olsun uykusuzlar mahallesine gel de,

بنگر اینها را که مجنون گشته‌اند ** هم‌چو پروانه بوصلت کشته‌اند

Şu mecnun olanlara pervane gibi vuslat uğruna ölenlere bak.

بنگر این کشتی خلقان غرق عشق ** اژدهایی گشت گویی حلق عشق

Halkın aşk denizinde gark olan şu gemisine bak. Sanki aşkın boğazı bir ejderha!

اژدهایی ناپدید دلربا ** عقل هم‌چون کوه را او کهربا

Gizli, fakat gönüller kapan bir ejderha... Dağ gibi akılları çekiveren bir kehribar.

عقل هر عطار کاگه شد ازو ** طبله‌ها را ریخت اندر آب جو 625

Hangi güzel koku satanın aklı, ondan haberdar olsa ırmağa bütün tablalarını döküverir.