چون ز حد شد می‌ندانم از شگفت ** ترک ما را زین حراره دل گرفت

Bilmiyorum sözü haddi aşınca Türkümüz kızdı, kızıştı.

برجهید آن ترک و دبوسی کشید ** تا علیها بر سر مطرب رسید 710

Yerinden fırlayıp topuzunu çekti, çalgıcının başına çöktü.

گرز را بگرفت سرهنگی بدست ** گفت نه مطرب کشی این دم بدست

Hemen bir çavuş koşup topuzu yakaladı, çalgıcıyı öldürmek size yaraşmaz dedi.

گفت این تکرار بی حد و مرش ** کوفت طبعم را بکوبم من سرش

Türk dedi ki: Bu sayısız tekerlemesi, kafamı şişirdi, bari ben onun kafasını ezeyim de görsün!

قلتبانا می‌ندانی گه مخور ** ور همی‌دانی بزن مقصود بر

A kaltaban, bilmiyorsan nane yeme... Biliyorsan ne söyleyeceksen söyle.

آن بگو ای گیج که می‌دانیش ** می‌ندانم می‌ندانم در مکش

A ahmak bildiğini söyle bari de bilmiyorum, bilmiyorum deyip durma.

من بپرسم کز کجایی هی مری ** تو بگویی نه ز بلخ و نه از هری 715

Ben; neredensin, nerelisin be adam? diye soruyorum. Sen, ne Herat’lıyım ne Belh’li...

نه ز بغداد و نه موصل نه طراز ** در کشی در نی و نی راه دراز

Ne Bağdat’lıyım, ne Musul’lu, ne de Tıraz’lı diyor, ne, ne diye uzatıp duruyorsun.

خود بگو من از کجاام باز ره ** هست تنقیح مناط اینجا بله

Nereliysen söyle bari de kurtul. Burada meramını söylememek aptallıktır.

یا بپرسیدم چه خوردی ناشتاب ** تو بگویی نه شراب و نه کباب

Yahut da sana ne yedin diye soruversem ne şarap içtim, ne kebap yedim...