چونک کلیات پیش او چو گوست ** سخره و سجده کن چوگان اوست

Külli olan şeyler bile onun önünde top gibi yuvarlanıp durur, çevgânına tâbi olur, secde eder.

تو که یک جزوی دلا زین صدهزار ** چون نباشی پیش حکمش بی‌قرار

Sen ey gönül, bu yüz binlerce varlık içinden bir cüzüsün, nasıl olur da onun hükmüne karşı kararsız bir hale gelmezsin?

چون ستوری باش در حکم امیر ** گه در آخر حبس گاهی در مسیر

Beyin emrindeki ata dön, at gâh ahırda mahpustur, gâh gezer dolaşır.

چونک بر میخت ببندد بسته باش ** چونک بگشاید برو بر جسته باش

Seni de bir mıha bağladı mı sabret, çözdü mü yürü sıçra.

آفتاب اندر فلک کژ می‌جهد ** در سیه‌روزی خسوفش می‌دهد 930

Güneş gökyüzünde eğri büğrü gitti mi yüzü kararır, Allah onu bir tutulmaya uğratır.

کز ذنب پرهیز کن هین هوش‌دار ** تا نگردی تو سیه‌رو دیگ‌وار

Sen de aklını başına devşir de tutulma yerine düşmemeye savaş, bu suretle de tencere gibi yüzü kara bir hale gelme.

ابر را هم تازیانه‌ی آتشین ** می‌زنندش کانچنان رو نه چنین

Buluta da öyle yürüme, böyle yürü diye ateşten kırbaç vururlar.

بر فلان وادی ببار این سو مبار ** گوشمالش می‌دهد که گوش دار

Filân ovaya yağmur yağdır, buraya değil, kulağını aç diye kulağını bururlar.

عقل تو از آفتابی بیش نیست ** اندر آن فکری که نهی آمد مه‌ایست

Senin aklın, güneşten artık değildir ya. Nehyedilen fikirde kakılıp kalma.

کژ منه ای عقل تو هم گام خویش ** تا نیاید آن خسوف رو به پیش 935

Ey akıl, sen de dizginini eğriltme de tutulup nursuz bir hale gelmeyesin.