جغد را ویرانه باشد زاد و بود ** هستشان بر باز زان زخم جهود

Baykuşun yeri yurdu yıkık yerlerdir. Onun için doğana kâfirce kızmadalar.

که چرا می یاد آری زان دیار ** یا ز قصر و ساعد آن شهریار

Neden o diyarı hatırlıyorsun? Neden padişahın köşkünü, bileğini anıyorsun?

در ده جغدان فضولی می‌کنی ** فتنه و تشویش در می‌افکنی 960

Baykuşların köyünde gevezelik ediyor, buraya bir kargaşalıktır salıyorsun.

مسکن ما را که شد رشک اثیر ** تو خرابه خوانی و نام حقیر

Feleğin üstündeki esir bile, yuvamıza haset ederken sen oraya yıkık yer diyor, orayı hor görüyorsun.

شید آوردی که تا جغدان ما ** مر ترا سازند شاه و پیشوا

Deli oldun galiba ki baykuşların seni padişah ve başbuğ yapmaları hevesine kapıldın.

وهم و سودایی دریشان می‌تنی ** نام این فردوس ویران می‌کنی

Vehme, sevdaya kapılıp dönmede, dolaşmada, bu cennete virane adını takmadasın.

بر سرت چندان زنیم ای بد صفات ** که بگویی ترک شید و ترهات

Kötü huylu herif, bu delilik, bu saçma fikirler, kafadan çıkıncaya kadar kafana vuracağız senin.

پیش مشرق چارمیخش می‌کنند ** تن برهنه شاخ خارش می‌زنند 965

Bu sözlerle onu doğuya karşı çarmıha geriyorlar, elbiselerini soyup çıplak vücudunu diken dallarıyla dövüyorlar.

از تنش صد جای خون بر می‌جهد ** او احد می‌گوید و سر می‌نهد

Bedeninden yüzlerce kan ırmağı fışkırmada. Öyle olduğu halde “Ahad” diyerek baş koymada.

پندها دادم که پنهان دار دین ** سر بپوشان از جهودان لعین

Dinini gizle, melûn kâfirlerden sırrını sakla diye öğütler verdim.