چند یزدان مدحت خوی تو کرد ** تا عمر را عاشق روی تو کرد

چند یزدان مدحت خوی تو کرد ** تا عمر را عاشق روی تو کرد 2180

پیش من بنشین و مهجوری مساز ** تا به گوشت گویم از اقبال راز

حق سلامت می‌‌کند می‌‌پرسدت ** چونی از رنج و غمان بی‌‌حدت‌‌

نک قراضه‌‌ی چند ابریشم بها ** خرج کن این را و باز اینجا بیا

پیر لرزان گشت چون این را شنید ** دست می‌‌خایید و بر خود می‌‌تپید

بانگ می‌‌زد کای خدای بی‌‌نظیر ** بس که از شرم آب شد بی‌‌چاره پیر 2185

چون بسی بگریست و از حد رفت درد ** چنگ را زد بر زمین و خرد کرد

گفت ای بوده حجابم از اله ** ای مرا تو راه زن از شاه راه‌‌

ای بخورده خون من هفتاد سال ** ای ز تو رویم سیه پیش کمال‌‌

ای خدای با عطای با وفا ** رحم کن بر عمر رفته در جفا

داد حق عمری که هر روزی از آن ** کس نداند قیمت آن در جهان‌‌ 2190

خرج کردم عمر خود را دم‌‌به‌‌دم ** در دمیدم جمله را در زیر و بم‌‌

آه کز یاد ره و پرده‌‌ی عراق ** رفت از یادم دم تلخ فراق‌‌

وای کز تری زیر افکند خرد ** خشک شد کشت دل من دل بمرد

وای کز آواز این بیست و چهار ** کاروان بگذشت و بی‌‌گه شد نهار

ای خدا فریاد زین فریادخواه ** داد خواهم نه ز کس زین داد خواه‌‌ 2195

داد خود از کس نیابم جز مگر ** ز آن که او از من به من نزدیکتر

کاین منی از وی رسد دم دم مرا ** پس و را بینم چو این شد کم مرا

همچو آن کاو با تو باشد زر شمر ** سوی او داری نه سوی خود نظر

گردانیدن عمر نظر او را از مقام گریه که هستی است به مقام استغراق که نیستی است‌‌

پس عمر گفتش که این زاری تو ** هست هم آثار هشیاری تو

راه فانی گشته راهی دیگر است ** ز آن که هشیاری گناهی دیگر است‌‌ 2200

هست هشیاری ز یاد ما مضی ** ماضی و مستقبلت پرده‌‌ی خدا

آتش اندر زن به هر دو تا به کی ** پر گره باشی از این هر دو چو نی‌‌

تا گره با نی بود هم راز نیست ** همنشین آن لب و آواز نیست‌‌

چون به طوفی خود به طوفی مرتدی ** چون به خانه آمدی هم با خودی‌‌

ای خبرهات از خبر ده بی‌‌خبر ** توبه‌‌ی تو از گناه تو بتر 2205

ای تو از حال گذشته توبه جو ** کی کنی توبه از این توبه بگو

گاه بانگ زیر را قبله کنی ** گاه گریه‌‌ی زار را قبله زنی‌‌

چون که فاروق آینه‌‌ی اسرار شد ** جان پیر از اندرون بیدار شد

همچو جان بی‌‌گریه و بی‌‌خنده شد ** جانش رفت و جان دیگر زنده شد

حیرتی آمد درونش آن زمان ** که برون شد از زمین و آسمان‌‌ 2210

جستجویی از ورای جستجو ** من نمی‌‌دانم تو می‌‌دانی بگو

حال و قالی از ورای حال و قال ** غرقه گشته در جمال ذو الجلال‌‌

غرقه‌‌ای نه که خلاصی باشدش ** یا بجز دریا کسی بشناسدش‌‌

عقل جزو از کل گویا نیستی ** گر تقاضا بر تقاضا نیستی‌‌

چون تقاضا بر تقاضا می‌‌رسد ** موج آن دریا بدین جا می‌‌رسد 2215

چون که قصه‌‌ی حال پیر اینجا رسید ** پیر و حالش روی در پرده کشید

پیر دامن را ز گفت‌‌وگو فشاند ** نیم گفته در دهان ما بماند

از پی این عیش و عشرت ساختن ** صد هزاران جان بشاید باختن‌‌

در شکار بیشه‌‌ی جان باز باش ** همچو خورشید جهان جان‌‌باز باش‌‌

جان فشان افتاد خورشید بلند ** هر دمی تی می‌‌شود پر می‌‌کنند 2220

جان فشان ای آفتاب معنوی ** مر جهان کهنه را بنما نوی‌‌

در وجود آدمی جان و روان ** می‌‌رسد از غیب چون آب روان‌‌

تفسیر دعای آن دو فرشته که هر روز بر سر هر بازاری منادی می‌‌کنند که اللهم أعط کل منفق خلفا اللهم أعط کل ممسک تلفا و بیان کردن که آن منفق مجاهد راه حق است نه مسرف راه هوا

گفت پیغمبر که دایم بهر پند ** دو فرشته‌‌ی خوش منادی می‌‌کنند

کای خدایا منفقان را سیر دار ** هر درمشان را عوض ده صد هزار

ای خدایا ممسکان را در جهان ** تو مده الا زیان اندر زیان‌‌ 2225

ای بسا امساک کز انفاق به ** مال حق را جز به امر حق مده‌‌

تا عوض یابی تو گنج بی‌‌کران ** تا نباشی از عداد کافران‌‌

کاشتران قربان همی‌‌کردند تا ** چیره گردد تیغشان بر مصطفا

امر حق را باز جو از واصلی ** امر حق را در نیابد هر دلی‌‌