صحت این حس ز معموری تن ** صحت آن حس ز تخریب بدن‌‌

صحت این حس ز معموری تن ** صحت آن حس ز تخریب بدن‌‌ 305

راه جان مر جسم را ویران کند ** بعد از آن ویرانی آبادان کند

کرد ویران خانه بهر گنج زر ** وز همان گنجش کند معمورتر

آب را ببرید و جو را پاک کرد ** بعد از آن در جو روان کرد آب خورد

پوست را بشکافت و پیکان را کشید ** پوست تازه بعد از آتش بردمید

قلعه ویران کرد و از کافر ستد ** بعد از آن بر ساختش صد برج و سد 310

کار بی‌‌چون را که کیفیت نهد ** این که گفتم هم ضرورت می‌‌دهد

گه چنین بنماید و گه ضد این ** جز که حیرانی نباشد کار دین‌‌

نی چنان حیران که پشتش سوی اوست ** بل چنین حیران و غرق و مست دوست‌‌

آن یکی را روی او شد سوی دوست ** و آن یکی را روی او خود روی دوست‌‌

روی هر یک می‌‌نگر می‌‌دار پاس ** بو که گردی تو ز خدمت رو شناس‌‌ 315

چون بسی ابلیس آدم روی هست ** پس به هر دستی نشاید داد دست‌‌

ز انکه صیاد آورد بانگ صفیر ** تا فریبد مرغ را آن مرغ گیر

بشنود آن مرغ بانگ جنس خویش ** از هوا آید بیابد دام و نیش‌‌

حرف درویشان بدزدد مرد دون ** تا بخواند بر سلیمی ز ان فسون‌‌

کار مردان روشنی و گرمی است ** کار دونان حیله و بی‌‌شرمی است‌‌ 320

شیر پشمین از برای کد کنند ** بو مسیلم را لقب احمد کنند

بو مسیلم را لقب کذاب ماند ** مر محمد را اولو الالباب ماند

آن شراب حق ختامش مشک ناب ** باده را ختمش بود گند و عذاب‌‌

داستان آن پادشاه جهود که نصرانیان را می‌‌کشت از بهر تعصب

بود شاهی در جهودان ظلم ساز ** دشمن عیسی و نصرانی گداز

عهد عیسی بود و نوبت آن او ** جان موسی او و موسی جان او 325

شاه احول کرد در راه خدا ** آن دو دمساز خدایی را جدا

گفت استاد احولی را کاندر آ ** رو برون آر از وثاق آن شیشه را

گفت احول ز ان دو شیشه من کدام ** پیش تو آرم بکن شرح تمام‌‌

گفت استاد آن دو شیشه نیست رو ** احولی بگذار و افزون بین مشو

گفت ای استا مرا طعنه مزن ** گفت استا ز ان دو یک را در شکن‌‌ 330

شیشه یک بود و به چشمش دو نمود ** چون شکست او شیشه را دیگر نبود

چون یکی بشکست هر دو شد ز چشم ** مردم احول گردد از میلان و خشم‌‌

خشم و شهوت مرد را احول کند ** ز استقامت روح را مبدل کند

چون غرض آمد هنر پوشیده شد ** صد حجاب از دل به سوی دیده شد

چون دهد قاضی به دل رشوت قرار ** کی شناسد ظالم از مظلوم زار 335

شاه از حقد جهودانه چنان ** گشت احول کالامان یا رب امان‌‌

صد هزاران مومن مظلوم کشت ** که پناهم دین موسی را و پشت‌‌

آموختن وزیر مکر پادشاه را

او وزیری داشت گبر و عشوه‌‌ده ** کاو بر آب از مکر بر بستی گره‌‌

گفت ترسایان پناه جان کنند ** دین خود را از ملک پنهان کنند

کم کش ایشان را که کشتن سود نیست ** دین ندارد بوی، مشک و عود نیست‌‌ 340

سر پنهان است اندر صد غلاف ** ظاهرش با تست و باطن بر خلاف‌‌

شاه گفتش پس بگو تدبیر چیست ** چاره‌‌ی آن مکر و ان تزویر چیست‌‌

تا نماند در جهان نصرانیی ** نی هویدا دین و نی پنهانیی‌‌

گفت ای شه گوش و دستم را ببر ** بینی‌‌ام بشکاف و لب در حکم مر

بعد از آن در زیر دار آور مرا ** تا بخواهد یک شفاعت‌‌گر مرا 345

بر منادی گاه کن این کار تو ** بر سر راهی که باشد چار سو

آن گهم از خود بران تا شهر دور ** تا در اندازم در ایشان شر و شور

تلبیس وزیر با نصارا

پس بگویم من به سر نصرانی‌‌ام ** ای خدای راز دان می‌‌دانی‌‌ام‌‌

شاه واقف گشت از ایمان من ** وز تعصب کرد قصد جان من‌‌

خواستم تا دین ز شه پنهان کنم ** آن که دین اوست ظاهر آن کنم‌‌ 350

شاه بویی برد از اسرار من ** متهم شد پیش شه گفتار من‌‌

گفت گفت تو چو در نان سوزن است ** از دل من تا دل تو روزن است‌‌

من از آن روزن بدیدم حال تو ** حال تو دیدم ننوشم قال تو

گر نبودی جان عیسی چاره‌‌ام ** او جهودانه بکردی پاره‌‌ام‌‌