ور رهی خواهی ازین سجن خرب ** سر مکش از دوست و اسجد و اقترب‌‌

بقیه‌‌ی قصه‌‌ی زید در جواب رسول علیه السلام‌‌

این سخن پایان ندارد خیز زید ** بر براق ناطقه بر بند قید

ناطقه چون فاضح آمد عیب را ** می‌‌دراند پرده‌‌های غیب را

غیب مطلوب حق آمد چند گاه ** این دهل‌‌زن را بران بر بند راه‌‌ 3610

تک مران در کش عنان مستور به ** هر کس از پندار خود مسرور به‌‌

حق همی‌‌خواهد که نومیدان او ** زین عبادت هم نگردانند رو

هم به اومیدی مشرف می‌‌شوند ** چند روزی در رکابش می‌‌دوند

خواهد آن رحمت بتابد بر همه ** بر بد و نیک از عموم مرحمه‌‌

حق همی‌‌خواهد که هر میر و اسیر ** با رجا و خوف باشند و حذیر 3615

این رجا و خوف در پرده بود ** تا پس این پرده پرورده شود

چون دریدی پرده کو خوف و رجا ** غیب را شد کر و فری بر ملا

بر لب جو برد ظنی یک فتا ** که سلیمان است ماهی‌‌گیر ما

گر وی است این از چه فرد است و خفی است ** ور نه سیمای سلیمانیش چیست‌‌

اندر این اندیشه می‌‌بود او دو دل ** تا سلیمان گشت شاه و مستقل‌‌ 3620

دیو رفت از ملک و تخت او گریخت ** تیغ بختش خون آن شیطان بریخت‌‌

کرد در انگشت خود انگشتری ** جمع آمد لشکر دیو و پری‌‌

آمدند از بهر نظاره رجال ** در میانشان آن که بد صاحب خیال‌‌

چون در انگشتش بدید انگشتری ** رفت اندیشه و تحری یک سری‌‌

وهم آن گاه است کان پوشیده است ** این تحری از پی نادیده است‌‌ 3625

شد خیال غایب اندر سینه زفت ** چون که حاضر شد خیال او برفت‌‌

گر سمای نور بی‌‌باریده نیست ** هم زمین تار بی‌‌بالیده نیست‌‌

يؤمنون بالغيب می‌‌باید مرا ** ز آن ببستم روزن فانی سرا

چون شکافم آسمان را در ظهور ** چون بگویم هل تری فیها فطور

تا در این ظلمت تحری گسترند ** هر کسی رو جانبی می‌‌آورند 3630

مدتی معکوس باشد کارها ** شحنه را دزد آورد بر دارها

تا که بس سلطان و عالی همتی ** بنده‌‌ی بنده‌‌ی خود آید مدتی‌‌

بندگی در غیب آید خوب و گش ** حفظ غیب آید در استعباد خوش‌‌

کو که مدح شاه گوید پیش او ** تا که در غیبت بود او شرم رو

قلعه داری کز کنار مملکت ** دور از سلطان و سایه‌‌ی سلطنت‌‌ 3635

پاس دارد قلعه را از دشمنان ** قلعه نفروشد به مال بی‌‌کران‌‌

غایب از شه در کنار ثغرها ** همچو حاضر او نگه دارد وفا

پیش شه او به بود از دیگران ** که به خدمت حاضرند و جان فشان‌‌

پس به غیبت نیم ذره‌‌ی حفظ کار ** به که اندر حاضری ز آن صد هزار

طاعت و ایمان کنون محمود شد ** بعد مرگ اندر عیان مردود شد 3640

چون که غیب و غایب و رو پوش به ** پس لبان بر بند لب خاموش به‌‌

ای برادر دست وا دار از سخن ** خود خدا پیدا کند علم لدن‌‌

بس بود خورشید را رویش گواه ** أی شی‌‌ء أعظم الشاهد إله‌‌

نه بگویم چون قرین شد در بیان ** هم خدا و هم ملک هم عالمان‌‌

یشهد الله و الملک و اهل العلوم ** إنه لا رب إلا من یدوم‌‌ 3645

چون گواهی داد حق که بود ملک ** تا شود اندر گواهی مشترک‌‌

ز آن که شعشاع حضور آفتاب ** بر نتابد چشم و دلهای خراب‌‌

چون خفاشی کاو تف خورشید را ** بر نتابد بگسلد اومید را

پس ملایک را چو ما هم یار دان ** جلوه گر خورشید را بر آسمان‌‌

کاین ضیا ما ز آفتابی یافتیم ** چون خلیفه بر ضعیفان تافتیم‌‌ 3650

چون مه نو یا سه روزه یا که بدر ** مرتبه‌‌ی هر یک ملک در نور و قدر

ز اجنحه‌‌ی نور ثلاث او رباع ** بر مراتب هر ملک را آن شعاع‌‌

همچو پرهای عقول انسیان ** که بسی فرق است شان اندر میان‌‌

پس قرین هر بشر در نیک و بد ** آن ملک باشد که مانندش بود

چشم اعمش چون که خور را بر نتافت ** اختر او را شمع شد تا ره بیافت‌‌ 3655

گفتن پیغامبر علیه السلام مر زید را که این سر را فاش تر از این مگو و متابعت نگاه دار

گفت پیغمبر که اصحابی نجوم ** رهروان را شمع و شیطان را رجوم‌‌