ما رمیت إذ رمیتم در حراب ** من چو تیغم و آن زننده آفتاب‌‌

رخت خود را من ز ره برداشتم ** غیر حق را من عدم انگاشتم‌‌ 3790

سایه‌‌ام من کدخدایم آفتاب ** حاجبم من نیستم او را حجاب‌‌

من چو تیغم پر گهرهای وصال ** زنده گردانم نه کشته در قتال‌‌

خون نپوشد گوهر تیغ مرا ** باد از جا کی برد میغ مرا

که نیم کوهم ز حلم و صبر و داد ** کوه را کی در رباید تند باد

آن که از بادی رود از جا خسی است ** ز آن که باد ناموافق خود بسی است‌‌ 3795

باد خشم و باد شهوت باد آز ** برد او را که نبود اهل نماز

کوهم و هستی من بنیاد اوست ** ور شود چون کاه بادم یاد اوست

جز به باد او نجنبد میل من ** نیست جز عشق احد سر خیل من‌‌

خشم بر شاهان شه و ما را غلام ** خشم را هم بسته‌‌ام زیر لگام‌‌

تیغ حلمم گردن خشمم زده ست ** خشم حق بر من چو رحمت آمده ست‌‌ 3800

غرق نورم گر چه سقفم شد خراب ** روضه گشتم گر چه هستم بو تراب‌‌

چون در آمد علتی اندر غزا ** تیغ را دیدم نهان کردن سزا

تا احب لله آید نام من ** تا که ابغض لله آید کام من‌‌

تا که اعطا لله آید جود من ** تا که امسک لله آید بود من‌‌

بخل من لله عطا لله و بس ** جمله لله‌‌ام نیم من آن کس‌‌ 3805

و آن چه لله می‌‌کنم تقلید نیست ** نیست تخییل و گمان جز دید نیست‌‌

ز اجتهاد و از تحری رسته‌‌ام ** آستین بر دامن حق بسته‌‌ام‌‌

گر همی‌‌پرم همی‌‌بینم مطار ** ور همی‌‌گردم همی‌‌بینم مدار

ور کشم باری بدانم تا کجا ** ماهم و خورشید پیشم پیشوا

بیش از این با خلق گفتن روی نیست ** بحر را گنجایی اندر جوی نیست‌‌ 3810

پست می‌‌گویم به اندازه‌‌ی عقول ** عیب نبود این بود کار رسول‌‌

از غرض حرم گواهی حر شنو ** که گواهی بندگان نه ارزد دو جو

در شریعت مر گواهی بنده را ** نیست قدری وقت دعوی و قضا

گر هزاران بنده باشندت گواه ** بر نسنجد شرع ایشان را به کاه‌‌

بنده‌‌ی شهوت بتر نزدیک حق ** از غلام و بندگان مسترق‌‌ 3815

کاین به یک لفظی شود از خواجه حر ** و آن زید شیرین و میرد سخت مر

بنده‌‌ی شهوت ندارد خود خلاص ** جز به فضل ایزد و انعام خاص‌‌

در چهی افتاد کان را غور نیست ** و آن گناه اوست جبر و جور نیست‌‌

در چهی انداخت او خود را که من ** در خور قعرش نمی‌‌یابم رسن‌‌

بس کنم گر این سخن افزون شود ** خود جگر چه بود که خارا خون شود 3820

این جگرها خون نشد نز سختی است ** غفلت و مشغولی و بد بختی است‌‌

خون شود روزی که خونش سود نیست ** خون شو آن وقتی که خون مردود نیست‌‌

چون گواهی بندگان مقبول نیست ** عدل او باشد که بنده‌‌ی غول نیست‌‌

گشت ارسلناک شاهد در نذر ** ز آن که بود از کون او حر ابن حر

چون که حرم خشم کی بندد مرا ** نیست اینجا جز صفات حق در آ 3825

اندر آ کازاد کردت فضل حق ** ز آن که رحمت داشت بر خشمش سبق‌‌

اندر آ اکنون که رستی از خطر ** سنگ بودی کیمیا کردت گهر

رسته‌‌ای از کفر و خارستان او ** چون گلی بشکفته در بستان هو

تو منی و من توام ای محتشم ** تو علی بودی علی را چون کشم‌‌

معصیت کردی به از هر طاعتی ** آسمان پیموده‌‌ای در ساعتی‌‌ 3830

بس خجسته معصیت کان کرد مرد ** نی ز خاری بر دمد اوراق ورد

نی گناه عمر و قصد رسول ** می‌‌کشیدش تا به درگاه قبول‌‌

نی به سحر ساحران فرعونشان ** می‌‌کشید و گشت دولت عونشان‌‌

گر نبودی سحرشان و آن جحود ** کی کشیدیشان به فرعون عنود

کی بدیدندی عصا و معجزات ** معصیت طاعت شد ای قوم عصات‌‌ 3835

ناامیدی را خدا گردن زده است ** چون گنه مانند طاعت آمده ست‌‌

چون مبدل می‌‌کند او سیئات ** طاعتی‌‌اش می‌‌کند رغم وشات‌‌

زین شود مرجوم شیطان رجیم ** و ز حسد او بطرقد گردد دو نیم‌‌