آن زمان که می‌‌شوی بیمار تو ** می‌‌کنی از جرم استغفار تو

می‌‌نماید بر تو زشتی گنه ** می‌‌کنی نیت که باز آیم به ره‌‌ 625

عهد و پیمان می‌‌کنی که بعد از این ** جز که طاعت نبودم کار گزین‌‌

پس یقین گشت این که بیماری ترا ** می‌‌ببخشد هوش و بیداری ترا

پس بدان این اصل را ای اصل جو ** هر که را درد است او برده ست بو

هر که او بیدارتر پر دردتر ** هر که او آگاه‌‌تر رخ زردتر

گر ز جبرش آگهی زاریت کو ** بینش زنجیر جباریت کو 630

بسته در زنجیر چون شادی کند ** کی اسیر حبس آزادی کند

ور تو می‌‌بینی که پایت بسته‌‌اند ** بر تو سرهنگان شه بنشسته‌‌اند

پس تو سرهنگی مکن با عاجزان ** ز آن که نبود طبع و خوی عاجز آن‌‌

چون تو جبر او نمی‌‌بینی مگو ** ور همی‌‌بینی نشان دید کو

در هر آن کاری که میل استت بدان ** قدرت خود را همی‌‌بینی عیان‌‌ 635

و اندر آن کاری که میلت نیست ** و خواست خویش را جبری کنی کاین از خداست‌‌

انبیا در کار دنیا جبری‌‌اند ** کافران در کار عقبی جبری‌‌اند

انبیا را کار عقبی اختیار ** جاهلان را کار دنیا اختیار

ز آن که هر مرغی به سوی جنس خویش ** می‌‌پرد او در پس و جان پیش پیش‌‌

کافران چون جنس سجین آمدند ** سجن دنیا را خوش آیین آمدند 640

انبیا چون جنس علیین بدند ** سوی علیین جان و دل شدند

این سخن پایان ندارد لیک ما ** باز گوییم آن تمامی قصه را

نومید کردن وزیر مریدان را از رفض خلوت

آن وزیر از اندرون آواز داد ** کای مریدان از من این معلوم باد

که مرا عیسی چنین پیغام کرد ** کز همه یاران و خویشان باش فرد

روی در دیوار کن تنها نشین ** وز وجود خویش هم خلوت گزین‌‌ 645

بعد از این دستوری گفتار نیست ** بعد از این با گفت و گویم کار نیست‌‌

الوداع ای دوستان من مرده‌‌ام ** رخت بر چارم فلک بر برده‌‌ام‌‌

تا به زیر چرخ ناری چون حطب ** من نسوزم در عنا و در عطب‌‌

پهلوی عیسی نشینم بعد از این ** بر فراز آسمان چارمین‌‌

ولی عهد ساختن وزیر هر یک امیر را جدا جدا

و آن گهانی آن امیران را بخواند ** یک به یک تنها به هر یک حرف راند 650

گفت هر یک را به دین عیسوی ** نایب حق و خلیفه‌‌ی من توی‌‌

و آن امیران دگر اتباع تو ** کرد عیسی جمله را اشیاع تو

هر امیری کو کشید گردن بگیر ** یا بکش یا خود همی‌‌دارش اسیر

لیک تا من زنده‌‌ام این وامگو ** تا نمیرم این ریاست را مجو

تا نمیرم من تو این پیدا مکن ** دعوی شاهی و استیلا مکن‌‌ 655

اینک این طومار و احکام مسیح ** یک به یک بر خوان تو بر امت فصیح‌‌

هر امیری را چنین گفت او جدا ** نیست نایب جز تو در دین خدا

هر یکی را کرد او یک یک عزیز ** هر چه آن را گفت این را گفت نیز

هر یکی را او یکی طومار داد ** هر یکی ضد دگر بود المراد

جملگی طومارها بد مختلف ** چون حروف آن جمله از یا تا الف‌‌ 660

حکم این طومار ضد حکم آن ** پیش از این کردیم این ضد را بیان‌‌

کشتن وزیر خویشتن را در خلوت

بعد از آن چل روز دیگر در ببست ** خویش کشت و از وجود خود برست‌‌

چون که خلق از مرگ او آگاه شد ** بر سر گورش قیامت‌‌گاه شد

خلق چندان جمع شد بر گور او ** موکنان جامه دران در شور او

کان عدد را هم خدا داند شمرد ** از عرب وز ترک و از رومی و کرد 665

خاک او کردند بر سرهای خویش ** درد او دیدند درمان جای خویش‌‌

آن خلایق بر سر گورش مهی ** کرده خون را از دو چشم خود رهی‌‌

طلب کردن امت عیسی علیه السلام از امرا که ولی عهد از شما کدام است

بعد ماهی خلق گفتند ای مهان ** از امیران کیست بر جایش نشان‌‌

تا به جای او شناسیمش امام ** دست و دامن را بدست او دهیم‌‌

چون که شد خورشید و ما را کرد داغ ** چاره نبود بر مقامش از چراغ‌‌ 670

چون که شد از پیش دیده وصل یار ** نایبی باید از او مان یادگار

چون که گل بگذشت و گلشن شد خراب ** بوی گل را از که یابیم از گلاب‌‌

چون خدا اندر نیاید در عیان ** نایب حق‌‌اند این پیغمبران‌‌