این سخن پایان ندارد لیک ما ** باز گوییم آن تمامی قصه را

نومید کردن وزیر مریدان را از رفض خلوت

آن وزیر از اندرون آواز داد ** کای مریدان از من این معلوم باد

که مرا عیسی چنین پیغام کرد ** کز همه یاران و خویشان باش فرد

روی در دیوار کن تنها نشین ** وز وجود خویش هم خلوت گزین‌‌ 645

بعد از این دستوری گفتار نیست ** بعد از این با گفت و گویم کار نیست‌‌

الوداع ای دوستان من مرده‌‌ام ** رخت بر چارم فلک بر برده‌‌ام‌‌

تا به زیر چرخ ناری چون حطب ** من نسوزم در عنا و در عطب‌‌

پهلوی عیسی نشینم بعد از این ** بر فراز آسمان چارمین‌‌

ولی عهد ساختن وزیر هر یک امیر را جدا جدا

و آن گهانی آن امیران را بخواند ** یک به یک تنها به هر یک حرف راند 650

گفت هر یک را به دین عیسوی ** نایب حق و خلیفه‌‌ی من توی‌‌

و آن امیران دگر اتباع تو ** کرد عیسی جمله را اشیاع تو

هر امیری کو کشید گردن بگیر ** یا بکش یا خود همی‌‌دارش اسیر

لیک تا من زنده‌‌ام این وامگو ** تا نمیرم این ریاست را مجو

تا نمیرم من تو این پیدا مکن ** دعوی شاهی و استیلا مکن‌‌ 655

اینک این طومار و احکام مسیح ** یک به یک بر خوان تو بر امت فصیح‌‌

هر امیری را چنین گفت او جدا ** نیست نایب جز تو در دین خدا

هر یکی را کرد او یک یک عزیز ** هر چه آن را گفت این را گفت نیز

هر یکی را او یکی طومار داد ** هر یکی ضد دگر بود المراد

جملگی طومارها بد مختلف ** چون حروف آن جمله از یا تا الف‌‌ 660

حکم این طومار ضد حکم آن ** پیش از این کردیم این ضد را بیان‌‌

کشتن وزیر خویشتن را در خلوت

بعد از آن چل روز دیگر در ببست ** خویش کشت و از وجود خود برست‌‌

چون که خلق از مرگ او آگاه شد ** بر سر گورش قیامت‌‌گاه شد

خلق چندان جمع شد بر گور او ** موکنان جامه دران در شور او

کان عدد را هم خدا داند شمرد ** از عرب وز ترک و از رومی و کرد 665

خاک او کردند بر سرهای خویش ** درد او دیدند درمان جای خویش‌‌

آن خلایق بر سر گورش مهی ** کرده خون را از دو چشم خود رهی‌‌

طلب کردن امت عیسی علیه السلام از امرا که ولی عهد از شما کدام است

بعد ماهی خلق گفتند ای مهان ** از امیران کیست بر جایش نشان‌‌

تا به جای او شناسیمش امام ** دست و دامن را بدست او دهیم‌‌

چون که شد خورشید و ما را کرد داغ ** چاره نبود بر مقامش از چراغ‌‌ 670

چون که شد از پیش دیده وصل یار ** نایبی باید از او مان یادگار

چون که گل بگذشت و گلشن شد خراب ** بوی گل را از که یابیم از گلاب‌‌

چون خدا اندر نیاید در عیان ** نایب حق‌‌اند این پیغمبران‌‌

نه غلط گفتم که نایب با منوب ** گر دو پنداری قبیح آید نه خوب‌‌

نه دو باشد تا تویی صورت پرست ** پیش او یک گشت کز صورت برست‌‌ 675

چون به صورت بنگری چشم تو دست ** تو به نورش درنگر کز چشم رست‌‌

نور هر دو چشم نتوان فرق کرد ** چون که در نورش نظر انداخت مرد

ده چراغ ار حاضر آید در مکان ** هر یکی باشد به صورت غیر آن‌‌

فرق نتوان کرد نور هر یکی ** چون به نورش روی آری بی‌‌شکی‌‌

گر تو صد سیب و صد آبی بشمری ** صد نماند یک شود چون بفشری‌‌ 680

در معانی قسمت و اعداد نیست ** در معانی تجزیه و افراد نیست‌‌

اتحاد یار با یاران خوش است ** پای معنی گیر صورت سرکش است‌‌

صورت سرکش گدازان کن به رنج ** تا ببینی زیر او وحدت چو گنج‌‌

ور تو نگذاری عنایتهای او ** خود گدازد ای دلم مولای او

او نماید هم به دلها خویش را ** او بدوزد خرقه‌‌ی درویش را 685

منبسط بودیم و یک جوهر همه ** بی‌‌سر و بی‌‌پا بدیم آن سر همه‌‌

یک گهر بودیم همچون آفتاب ** بی‌‌گره بودیم و صافی همچو آب‌‌

چون به صورت آمد آن نور سره ** شد عدد چون سایه‌‌های کنگره‌‌

کنگره ویران کنید از منجنیق ** تا رود فرق از میان این فریق‌‌

شرح این را گفتمی من از مری ** لیک ترسم تا نلغزد خاطری‌‌ 690

نکته‌‌ها چون تیغ پولاد است تیز ** گر نداری تو سپر واپس گریز