ز آسمان چل سال کاسه و خوان رسید ** وز دعایم جویی از سنگی دوید

این و صد چندین و چندین گرم و سرد ** از تو ای سرد آن توهم کم نکرد

بانگ زد گوساله‏ای از جادویی ** سجده کردی که خدای من تویی‏

آن توهمهات را سیلاب برد ** زیرکی باردت را خواب برد

چون نبودی بد گمان در حق او ** چون نهادی سر چنان ای زشت رو 2045

چون خیالت نامد از تزویر او ** وز فساد سحر احمق‏گیر او

سامریی خود که باشد ای سگان ** که خدایی بر تراشد در جهان‏

چون در این تزویر او یکدل شدی ** وز همه اشکالها عاطل شدی‏

گاو می‏شاید خدایی را به لاف ** در رسولی‏ام تو چون کردی خلاف‏

پیش گاوی سجده کردی از خری ** گشت عقلت صید سحر سامری‏ 2050

چشم دزدیدی ز نور ذو الجلال ** اینت جهل وافر و عین ضلال‏

شه بر آن عقل و گزینش که تراست ** چون تو کان جهل را کشتن سزاست‏

گاو زرین بانگ کرد آخر چه گفت ** کاحمقان را این همه رغبت شگفت‏

ز آن عجبتر دیده‏اید از من بسی ** لیک حق را کی پذیرد هر خسی‏

باطلان را چه رباید باطلی ** عاطلان را چه خوش آید عاطلی‏ 2055

ز انکه هر جنسی رباید جنس خود ** گاو سوی شیر نر کی رو نهد

گرگ بر یوسف کجا عشق آورد ** جز مگر از مکر تا او را خورد

چون ز گرگی وارهد محرم شود ** چون سگ کهف از بنی آدم شود

چون ابو بکر از محمد برد بو ** گفت هذا لیس وجه کاذب‏

چون نبد بو جهل از اصحاب درد ** دید صد شق قمر باور نکرد 2060

دردمندی کش ز بام افتاد طشت ** زو نهان کردیم حق پنهان نگشت‏

و انکه او جاهل بد از دردش بعید ** چند بنمودند و او آن را ندید

آینه‏ی دل صاف باید تا در او ** واشناسی صورت زشت از نکو

ترک گفتن آن مرد ناصح بعد از مبالغه‏ی پند مغرور خرس را

آن مسلمان ترک ابله کرد و تفت ** زیر لب لاحول‏گویان باز رفت‏

گفت چون از جد و پندم وز جدال ** در دل او بیش می‏زاید خیال‏ 2065

پس ره پند و نصیحت بسته شد ** امر أعرض عنهم پیوسته شد

چون دوایت می‏فزاید درد پس ** قصه با طالب بگو بر خوان عبس‏

چون که اعمی طالب حق آمده ست ** بهر فقر او را نشاید سینه خست‏

تو حریصی بر رشاد مهتران ** تا بیاموزند عام از سروران‏

احمدا دیدی که قومی از ملوک ** مستمع گشتند گشتی خوش که بوک‏ 2070

این رئیسان یار دین گردند خوش ** بر عرب اینها سرند و بر حبش‏

بگذرد این صیت از بصره و تبوک ** ز انکه الناس علی دین الملوک‏

زین سبب تو از ضریر مهتدی ** رو بگردانیدی و تنگ آمدی‏

که در این فرصت کم افتد این مناخ ** تو ز یارانی و وقت تو فراخ‏

مزدحم می‏گردیم در وقت تنگ ** این نصیحت می‏کنم نه از خشم و جنگ‏ 2075

احمدا نزد خدا این یک ضریر ** بهتر از صد قیصر است و صد وزیر

یاد الناس معادن هین بیار ** معدنی باشد فزون از صد هزار

معدن لعل و عقیق مکتنس ** بهتر است از صد هزاران کان مس‏

احمدا اینجا ندارد مال سود ** سینه باید پر ز عشق و درد و دود

اعمی روشن دل آمد در مبند ** پند او را ده که حق اوست پند 2080

گر دو سه ابله ترا منکر شدند ** تلخ کی گردی چو هستی کان قند

گر دو سه ابله ترا تهمت نهند ** حق برای تو گواهی می‏دهد

گفت از اقرار عالم فارغم ** آن که حق باشد گواه او را چه غم‏

گر خفاشی را ز خورشیدی خوری است ** آن دلیل آمد که آن خورشید نیست‏

نفرت خفاشکان باشد دلیل ** که منم خورشید تابان جلیل‏ 2085

گر گلابی را جعل راغب شود ** آن دلیل ناگلابی می‏کند

گر شود قلبی خریدار محک ** در محکی‏اش در آید نقص و شک‏

دزد شب خواهد نه روز این را بدان ** شب نی‏ام روزم که تابم در جهان‏

فارقم فاروقم و غلبیروار ** تا که کاه از من نمی‏یابد گذار

آرد را پیدا کنم من از سبوس ** تا نمایم کاین نقوش است آن نفوس‏ 2090